สล่าทัน พ่อทัน ประพันธ์ แสนใหม่ ช่างตีดาบแห่งบ้านขามแดง อ.ห้างฉัตร จ.ลำปาง อีกท่านที่น่าสนับสนุนผลงาน (ช่วยประชาสัมพันธ์สำหรับท่านที่ตามหาพ่อสล่าอยู่ครับ) ภาพถ่ายอาจจะดูหลอกตาไปบ้าง แต่ของจริงสวยมาก ผมมีงานของท่านหลายเล่ม แต่ละเล่มงดงามมีคุณค่าเหมือนของเก่าของโบราณ น่าสะสมครับ ข้อมูลที่นำมาลง ไม่มีผลประโยชน์ใดแอบแฝงทั้งสิ้น เป็นแค่ความชื่นชอบส่วนตัวในผลงานของท่านอยากให้ท่านเป็นที่รู้จัก  ขอขอบคุณเจ้าของภาพ "น้องทอม" ลูกชายของพ่อทัน ซึ่งอนุญาติให้นำภาพมาลงเผยแพร่ใน  "คนมีคม" ครับ ขอบคุณครับ 

ท่านเริ่มตีดาบตั้งแต่อายุ 14 ปัจจุบันอายุ59 ปีแล้ว พ่อและปู่ของท่านเป็นตระกูลช่างตีดาบ ท่านออกมาช่วยพ่อตีดาบ ตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 4  ดาบของพ่อทันเป็น "ดาบเมือง" ตีได้ทั้งดาบหลังอ่อน งามหงาย  และหลังแข็งหลังตรง ท่านตีได้หลายแบบไม่ว่าจะเป็นหัวบัว  หัวตัด หัวแหลม กรุลำปาง  ดาบง้าว (ดาบเงี้ยว) ดาบสั้น ขอช้าง ใบหอก ท่านตีกันแค่สองคนตายาย จึงควบคุมคุณภาพได้ดี งานของท่านส่วนสันของใบดาบหนาเกือบ 3 หุน

อ้อ! เวลาคุยต้องชัดเจนหน่อยนะครับ ดาบใบยาวเท่าไหร่ หัวอะไร สันแบบไหน สันมน สันจั่ว สันเรียบ ฝังตองกี่จุด ตอกตราไหม (ตราที่ท่านใช้เป็นตราเต่าครับ) ด้ามและฝักแบบโบราณหรือทำเขี่ยวจากอะไร ทองเหลือง ทองแดง สายสะพายดาบ เอาใหญ่ขนาดไหน สีอะไร หรือมีแบบเขีียนลงบนแบบกระดาษไปให้ท่านก็ได้ครับ

บ้านพ่อสล่าทัน 29/2 ม.6 ต.ห้างฉัตร อ.ห้างฉัตร จ.ลำปาง 52190 โทร. 085-107-2421

ทรงดาบ ตามที่พ่อสล่าทันจำได้ครับ

(ใบคากับใบข้าวเหมือนกัน ทรงเดียวกัน แต่ต่างกันที่ขนาด ใบข้าวจะใหญ่กว่าดาบใบคา และดาบใบคา เป็นมีดดาบที่ใบเล็กสุดในบรรดาดาบ) 

ขอบคุณ น้าเม่นสำหับข้อมูล

      แล้วจะติดต่อน้าตั้มได้อย่างไรค่ะ

อันนี้เป็นดาบคุณทวด แต่เดิมมีปลอกเงินรัดหัวท้ายด้ามอยู่แล้วครับและมีด้ายดิบพันคลุมทับไว้อีกชั้นเห็นเงินโผล่มา

ประมาณด้านละหนึ่งเซ็นได้ครับ

อันที่จริงผมอยากได้งานดุลลายเงินมากกว่าครับ  แต่หาช่างทํายากครับในกรุงเทพถ้าเป็นที่เชียงใหม่ละก็เนียนเลยครับ

มีช่างแถวฝั่งธนบุรียังคงทําอยู่บ้างแต่ไม่ค้อยรับงานนอก เนื่องจากเขาทํางานพวกขันเงินพานเงินอยู่แล้ว  ช่างแกะลาย

หาได้ง่ายกว่า ปลอกเงินอันนี้ผมให้ช่างทําพร้อมปลอกคอและปลายด้ามดาบของคุณทวดครับเป็นของสืบทอดครับ

ราคาประมาณแปดร้อยถึงพันหกทั้งนี้ขึ้นอยู่กับน้ำหนักเงินครับ

ของผมมีของเก่าที่บ้านเป็นแข้งเก้ง ของสมบูรณ์มีกีบเท้าและมีขนด้วย เคยไปหาหลายครั้งแล้วไม่เจอครับ มีความคิดจะเอามาทำด้าบมีดเหมือนกัน เห็นงานป่อครูแล้วเกิดกิเลสอีกครั้ง ลองไปหาดูใหม่ดีกว่า

-ด้ามมีดฝั้งขวามือเหลี่ยมซ้นนากด้ามสวยแปลกตามากครับ ขออนุญาติเดาว่าเป็นด้ามกัลปังหาใช่หรือไม่ ครับป่อครู

-เมื่อวานได้มีดเหน็บด้ามเขากวางมาจากสล่าโอ เล็กกระทัดรัดน่ารักมากครับ ราคาไม่แพงด้วยครับ สำหรับฝีมือชั้นครู พรุ่งนีค่อยลงภาพให้ชมครับ

-ช่วงนี้ NET ลื่นไหลดีจริง ๆ ครับ

หอกสวยมากครับพี่ sudpipat ไม่ได้เจอพี่หลายปี มีดาบสวยๆ นำมาลงให้น้องๆได้ชมบ้าง

บทวิเคราะห์สายดาบต่างๆ.................

ดาบ สายกรมหลวงชุมพรฯ
.....เน้น ตีแบบไม่ควงไม่วนดาบ หรือจะเรียกว่าเป็นการวนข้างหน้าก็ได้ ใช้ข้อมือสะบัดตีอย่างรวดเร็วดั่งประกายไฟ ดูแทบไม่ทัน ครบ ๑๒ ไม้ในอึดใจ ได้กลิ่นหวายซ้อมเหม็นไหม้ฟุ้งกระจาย น่าตื่นตาตื่นใจ ที่สำคัญ ๑๒ ไม้นี้ เมื่อคล่องแล้ว กลับนำมาใช้ตีได้ทั้งอาวุธ ยาวและสั้น บางครั้งก็จะนั่งย่อง ๆ ยกดาบคุม ลด ล่อ ไปมา แล้วจึงโลน (กระโจน)เข้าฟัน ๓ – ๔ ไม้ ในครั้งเดียว ก็จะกลับหัวสนาม และเริ่ม ลด ล่อ คลุมเชิงกันใหม่ ดูแล้วเพลงดาบ กลดาบลักษณะนี้น่าจะเป็นเพลงกระบี่อันสุดยอด เพราะใช้ข้อสะบัด ทำให้เกิดความเร็ว และแรง กว่าการควงดาบทั่ว ๆ ไป นับเป็นวิชาดาบที่น่าศึกษาอีกวิชาหนึ่ง

ดาบบ้านไชว (ชะไว)
.....คุณตา ผู้ถ่ายทอด วิชาดาบไทยให้กับผู้เขียน ท่านเป็นชาวบ้านไชว อ่างทอง ท่านได้เล่าให้ฟังว่า หัวเมืองรอบ พระนครศรีอยุธยา นั้นเป็นที่รวมพลของ ทัพที่เกณฑ์มาจากที่ต่าง ๆ มาตั้งค่ายสร้างเมือง อยู่จนกลายเป็นชุมชนมาจน ปัจจุบันนี้ ที่บ้านไชว และในแถบใกล้เคียง เมื่อมีงานบุญ งานวัด งานแต่งงาน สำนักดาบต่าง ๆ ในบริเวณนั้นจะมีการนำ นักดาบในสำนักมาร่วมงาน ตีดาบแข่นกันเองบ้าง รำอวดกันบ้าง ตีดาบ รอขบวนบวชบ้างบางทีก็ร้องเชิญชวน เพื่อนต่างสำนัก มาประดาบกัน พอเป็นที่ครื้นเครง และอวดสาว ต่างค่ายต่างสำนักกัน เลิกแล้วก็เป็นเพื่อนกัน ขอโทษขอโพยกันก็แล้ว
ดาบ บ้านไชว นั้นมีความคล้ายคลึง ดาบสายกรมหลวงชุมพร เป็นอย่างมาก ที่แตกต่างคือ ดาบบ้านไชว เน้นย่อต่ำมาก ๆ ถึงขั้นนั่งตีกันเลยที่เดียว และที่สำคัญการรำดาบของดาบบ้านไชว จะไม่รำเหมือนสำนักดาบทั่วๆ ไปไม่ขึ้นพรหม พอกราบรำลึกถึงครูบาอาจารย์เป็นเบื้องต้นเสร็จ ท่านก็จับดาบขึ้นรำเข้าไม้ ลดล่อกรายดาบ เข้าหาปรปักษ์ตามกลดาบ เพื่อตีเลยทีเดียว ( กลวิธีนี้คล้ายกับ การรำไหว้ครูของมวยไชยา และการรำมวยแบบโบราณมาก ) ทำให้ผู้เขียนซึ่งถูกบังคับให้ลงเล่นกับท่านด้วย และกำลังขึ้นพรหมอยู่ ถึงกลับต้องรีบตาลีตาลานคว้าดาบขึ้นปิดทาง ด้วยไม้รำ แก้แทบไม่ทัน ท่านอุทานคำเดียวว่า “แก้เป็นนี่” คือท่านใช้ไม้รำ เข้าทำเลย ต้องแก้ด้วยไม้รำให้ข่มกันได้ หรือรับกันได้ ท่านก็จะเปลี่ยนไม้ไปเรื่อย ๆ ไม่รำอวดโชว์ก่อนตี ดั่งประเพณีนิยมเพื่ออนุรักษ์แบบสำนักทั้งหลาย ทำให้เห็นมิติที่เป็นจริง ยิ่งขึ้น ตามที่ครูบาอาจารย์ท่านอบรมสั่งสอนว่า “ไม้รำคือไม้เด็ด ไม้ตายของดาบไทย “ แบบแผนที่รำกันทุกวันนี้ จึงเป็นการรำ เผยแพร่และอนุรักษ์ศิลปะของวิชาดาบไทย เพื่อให้ยุทธศาสตร์ของเผ่าไทยให้ดำรงคงอยู่ต่อไป ๛

ข้อมูลจาก มวยไชยาดอทคอมครับ
หากสนใจจริงไปถึงที่ดีกว่าครับ เรื่องวิชาต้องพบครู เรื่องศาสตรายังต้องวิ่งหาช่าง ผมคิดอย่างนี้นะ

ส่วนภาพนี้ น่าจะเป็นทวน ให้ดูลักษณะด้าม

เดี๋ยวก็ต้องได้เป็นละครับ เรียกเผื่อๆไว้ก่อนครับอิอิอิ  มาดูวัฒนธรรมศาสตราวุธจากทางเหนือเทียบเคียงกับทางใต้ดูบ้าง (ขอเปลี่ยนภาพหน่อย เอาดาบไอ้เด้ง,

มีดเด้ง, พร้าเด้ง หลายชื่อจัง จากปัตตานีเล่มล่างมาอยู่คู่กับเล่มบนงานนครศรีธรรมราช) ด้าม เขาควาย ทั้งคู่ แสดงให้เห็นว่า แบบเรียวเล็กก็มี ร่องรอยการใช้

ปลายดาบสึกหรอ หายไปมากเลยครับ  

    ครับวันนี้มีเวลาว่างพอดี ผมได้ทําตามกี่คุณตั้มคุณเหมแนะนําสําหรับใบดาบ ทําให้เห็นว่ามีร่องเลือดเป็น

เส้นเล็กๆด้วยตรับ มืลายที่เกิดเนื้อเหล็กสองสี่ทบกันครับ ไว้ผมจะนํารูปมาชมกันครับ คอเป็นไม้ครับถ้าเป็น

โลหะจะเป็นงานช่างหลวง หายากและแพงครับ

คุณตั้มดาบโกลกช่างวิจิตรจริงๆคงจะหาช่างตีดาบเยี่ยงนี้คงจะไม่ได้แล้วมั้งครับ งานฝักเงินก็สวย สีของเนื้อเงิน

มีเอกลักษณ์เฉพาะตามถิ่น  ผู้คนแถบนั้นมีการจับมีดดาบแปลกดีเหมือนกันเช่นเดียวกับกริชนะครับ

ฝากให้คุณนนท์

เข้าท่าดีเหมือนกันครับ เป็นการตอกลายใช่ไหมครับชอบลายตรงคอดูแบบโบราณดีเห็นตรงกับคุณมิตร

เรี่องทรงใบดาบ ผมเองก็ชอบแบบเดียวกันครับ เค้าดูดุดันดีครับสมเป็นดาบทหารอาชีพจริงๆ แหมถ้าเป็น

ของโบราณคงหลับตาไม่ลงเลยครับ  ผมเองเกือบได้มาครองแล้วเชียว เป็นดาบยุครัตนะเคยเอาภาพมา

ลงไว้ครับคุณธงชาติ  หวังว่าจะได้พบเร็วๆนะครับ ของดีถ้าได้อยู่กับคุณธงชาติก็จะเป็นประโยชน์อเนกอนัน

แก่เยาวชนสืบต่อไปครับ

เจ้าของเล่าว่า ตากริชเป็นใบปรือครับ หัวกริชชำรุด งานเงินที่รัดกลางฝักก็สูญไป ปลายฝักก็หักหายไปด้วย (ท่านเจ้าของเป็นเจ้าของร้านขาย

เครื่องเงินแต่ท่านไม่ซ่อมแซมครับ ตั้งใจเก็บไว้อย่างนี้)  ถ้าไม่เก็บแล้วกระซิบบอกกันนะครับ จะสังเกตได้ว่า ส่วนใหญ่กริชทางนคร-สงขลา-

ตรัง จะพบเห็นที่ปีกฝักหักชำรุดในลักษณะนี้เสียโดยมาก อาจด้วยการพกพาหรือไม้ที่ใช้ทำฝักและปีกฝัก ช่างเหลาจนบางมากๆ ตามความนิยม

ของผู้พกใช้ (เล็ก บาง เบา)  

น่าจะเป็นดาบไทยสมัยรัตนฯตอนต้น ซึ่งเมื่องสงขลาแต่ก่อน ถูกรุกรานจากขบถแขกมลายูบ่อยครั้ง

 และต.เขารูปช้าง ซึ่งอยู่บริเวณนั้น ก็เป็นค่ายๆหนึ่งที่สำคัญในจุดยุทธศาสตร์

ลงรักไม่เรียบ อาจเกิดจากฝุ่นผง ไม่ได้ใช้รักกรองหรือเตรียมพื้นฝักไม่ดี  แนะนำว่า นำกระดาษทรายห่อไม้ขัดครับ ไม่จำเป็นต้องลอกรักเก่าทิ้งไปครับ เพราะไม่ใช่

เรื่องง่ายที่จะทารักให้เรียบได้ในเวลาอันสั้น ถ้าไม่เคยทำครับ แค่ขัดแล้วทำต่อจากของเดิม น่าจะดีที่สุด  กะขนาดให้กระดาษทราบเล็กกว่าช่องว่างระหว่างฝักกับหวาย

ขัดกับน้ำ (เอาผ้าหรือที่ฉีดน้ำพ่นลงพอว่ามีน้ำแล้วขัดให้พอเรียบก็พอครับ เมื่อ"พอใจ" แล้ว ปล่อยให้ฝักแห้งสนิทในที่มีลมผ่าน ห้ามนำไปตากแดดเด็ดขาดครับ

จากนั้นค่อยลงรักใหม่ สำคัญต้องใจเย็นๆครับ  

กลับเข้าโรงแรมไปอาบน้ำอาบท่าแล้วรีบออกมาเที่ยวต่อ ไปไหว้ศาลหลักเมือง ไปพบเห็นของดีอยู่ในตู้โชว์เข้าทันใด ขอเจ้าของร้านถ่ายภาพ

ชิ้นแรกเป็นดาบสั้นญี่ปุ่นด้ามพันรัด ด้วยเชือก (น่าจะซ่อมแซมของเดิมที่ชำรุดไป) ท้ายด้ามชำรุดไปตามสภาพ ท่านก็ใจดีเล่าเรื่องราวให้ฟังด้วยว่า

ชุดนี้เป็นของรุ่นทวดของท่าน  (เจ้าของร้ายอายุน่าจะ 55 ขึ้นแล้วนะ) เก็บรักษาสืบต่อกันมา

สวัสดีครับ 

ผมรบกวนผู้รู้ในนี้นะครับ

1.ผมสั่งตี ดาบ 3เล่ม (ได้แล้ว)

2.ผมไม่รู้ว่าจะหา ด้าม กับฝักที่ไหน

3. เชือก ไม่รู้จะหาที่ไหน

4. เล่ม ที่ 4ตีเอง จะไปตีที่ลำปาง   แต่งไม่รู้ว่า  ด้ามจะใช้อะไรดี และ ฝัก

5. ที่วางด้าม  หาไม่ได้

รบกวนผู้รู้

***  มีโครงการ จะทำหอก  ขอคำแนะนำครับ

ในภาพเป็นทวนไทยยุครัตนะโกสินทร์ตอนต้นครับ ที่คอมีลูกแก้วและติดพู่ขนจามรีเป็นอาวุธใช้บนหลังม้าครับ

ส่วนหอกยุคเดียวกันดามภาพSudpipatนํามาลง มีกระบังครับแต่ชนิดที่ไม่มีกระบังมักเป็นหอกชัด หรีอแบบ

บ้านๆครับ ผมเห็นตรงกับคุณธงชาติและคุณย้อนเวลา

คุณมิตรครับลักษณะใบง้าวแบบนี้ทางอยุธยาก็ใช้ดุดเดียวกันครับ ผมเห็นพระบรมรูปขององค์ขาวพระองค์ท่าน

ถือง้าวแบบนี้เลยละครับ

พี่ๆทั้งหลายครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้มีสายดาบเหลืออยู่หรือเปล่าครับ พอดีอยากได้สักสองเส้นอะครับ สีอะไรก็ได้ ถ้ามีหรือไม่มีอย่างไร บอกผมหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ

2

เท่าที่ทราบแบบคร่าวๆ หอกจะมีกระบัง และไม่มีกระบัง (แฉ่ง) ลักษณะด้ามและใบจะคล้ายกัน ส่วนใหญ่ทีเห็นภาคกลางจะมีกระบัง ส่วนที่ไม่มีกระบังก็พบได้ทั่วไป ส่วนใบทวนจะลักษณะคล้ายใบหอก แต่จะแคบกว่าด้ามเล็กและยาวกว่า ประมาณ 2.5-3 เมตร ไม่มีกระบัง ส่วนใหญ่น่าจะใช้บนหลังม้า ถ้าดูเฉพาะใบอย่างเดียวอาจจะแยกไม่ออก แต่ถ้ามีด้ามจะดูได้ชัดเจน 

''ส่วนหอกคร่ำเงิน เป็นหอกของภาคกลางน่าจะประมาณต้นรัตนะ" ผิดถูกอย่างไรช่วยแนะนำด้วยครับ

หอกสวยสมบูรณ์มากครับ คงเป็นต้นรัตนะโกสินทร์ครับ นานๆจะได้ชมของงามๆขอบคุณครับ

ลูกหมากกับใบหอกเป็นชิ้นเดียวกันมาแต่เดิม

หอกสวยดีครับ  เท่าที่เคยอ่านพบว่าเป็นแบบภาคกลางเรานี่เอง

การเข้าคอกับส่วนท้ายใหม่กว่าใบหอกอยู่บ้างแต่ไม่ซีเรียส

ขอบคุณมากครับที่ลงภาพให้ชื่นชม

หากถึงเวลาขยับขยายขอทราบข่าวด้วย

ขออนุญาติประกาศ ใกล้เข้ามาเต็มที่ เพื่อนท่านใดว่างหรืออยู่ละแวกใกล้เคียง เชิญครับ

ทีแน่ๆ มี พี่เหมราช กับ ธงชาติ ครับ

ผมสังเกตุว่าเป็นเชือกนะครับ

*** เล่มนี้มีประวัติ เพราะโดนสอนมวยให้เด็กใหม่เริ่มเก็บ เมื่อเกือบ2ปีก่อน จำจนทุกวันนี้

ใบมีดงามยาว 5 นิ้วครึ่ง ทั้งเล่ม 10 นิ้วพอดี ก่อนเข้ากั่น ใส่เศษทอง
จากเสาหลักเมืองจันทบุรีเพื่อความเป็นสิริมงคล

ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจและเห็นความตั้งใจนะครับผม ขอบคุณท่านอาจารย์แห่งล้านนาที่ได้ให้กำลังใจแก่ผมในการทำงานด้วยครับ โดยส่วนตัวผมก็ไม่รู้เรื่องอาวุธทางล้านนาหรือดาบเมืองซักเท่าไร ก็ได้อาศัยข้อมูลจากที่นี่ในการชมและพิจารณาเช่นกันครับ
 สำหรับคุณ  obzaa และ คุณธงชาติเรื่องภาพและรายละเอียดจะมีลงในกระทู้ที่ผมลงไว้นะครับ  ภาพด้ามที่คุณ ธงชาติต้องการชม ผมลงไว้ที่กระทู้ เก่าพอมีอยู่ให้เห็นนะครับ คือมีอยู่แล้วน่ะครับผม ลองดูครับ
 ขอบคุณคุณตั้มด้วย ที่เข้าใจในเจตนาคัรบ และยินดีที่ได้สนทนาด้วยเช่นกันครับผม  ดาบไม้สวยดีนะครับ  ดีนะครับที่มีตัวอย่างงานดีๆไว้ศึกษา ถ้ามีโอกาสก็ลองค่อยๆสร้างดูครับ 
  การที่จะให้คนในยุคนี้สนใจงานอาวุธโบราณ ต้องให้เห็นความสำคัญ ในปัจจุบันก็มีสื่อหรือการเผยแพร่กันอยู่ แต่ควรมีการเผยแพร่ในหลายแง่มุม ให้คนได้พิจารณากัน  ถ้าเกิดความน่าสนใจย่อมทำให้คนได้นำมาพิจารณาและคิด เมื่อคิดต่อ เขาจะได้พบกับเหตุผลแง่มุมต่างๆ ซึ่งอาจจะนำมาให้พบคุณค่าของอาวุธมากขึ้นก็เป็นได้

ขอให้น้ำลดไวๆ นะครับ ....

  แวบๆ  มาดูบ่อยมากขึ้นครับ...ว่าจะถามหอกที่มีหน่อย...แต่ยังมิได้ถ่ายรูปเลย....

   ชอบทุกอย่างครับ

ด้ามผุพังหมดแล้ว เจ้าหน้าที่มัวทำอะไรกันอยู่ ของสำคัญมากด้วยคุณค่า  ไฉนมาวางกองรวมอยู่ในตระกร้าร้ายๆมอซอๆ แบบนี้ได้ละครับ

ท่านที่มีอำนาจหน้าที่ เข้ามาชมแล้วช่วยแจ้งให้เจ้าหน้าที่ส่งสิ่งสูงค่าเหล่านี้ไปบูรณะและนำกลับมาจัดแสดงอย่างสมเกียรติของท่านด้วยเถอะครับ

ยืมรูปมาสักหน่อย ขอบคุณเจ้าของรูปด้วย

ซึ่งแต่ก่อน เขาจัดวางไว้แบบนี้คู่กับหอกซัดทางใต้ แต่เหตุไฉน ตอนนี้ถึงวางกองในตะกร้าหว่า?

ขออนุญาต แจงนิดนะครับ   โดยปรกติ อาวุธที่เราเรียกว่า หอก และแหลน นั้น จะใช้ซัด ใช้แทง ใช้พุ่ง เข้าหา เป้าหมาย เพราะฉะนั้น หอกจีงไม่มีกระบัง ด้ามจะสั้น ยาวไม่เกิน 1.5 เมตร เมื่อเวลาแทง หรือพุ่ง  เข้าหาเป้า จะไม่ติดกระบัง  ความยาวสั้นของหอก จะอยู่ในสถานที่ สถานะการณ์ ความถนัดและจุดประสงค์ในการใช้ เช่น ใช้พุ่งจากที่สูง บนเชิงเทิน บนกำแพง ก็จะใช้ใบค่อนข้างใหญ่ ด้ามยาว เรียว , หากอยู่ บนหลังม้า ก็ จะมีใบขนาดปานกลาง ด้ามค่อนข้างยาว แต่ไม่ยาวมาก อยู่ ที่ว่าผู้ใช้ จะถนัด ในการพุ่ง หรือแทง  หากเป็นหอกเตะ ก็จะมีซองใส่ อยู่ข้างม้า จะสั้นเป็นพิเศษ,  หอกตั้ง จะเป็น หอก ตั้งรับการจู่โจม ของข้าศึกที่ โถมจู่โจมเข้ามา จะยาวกว่าหอกชนิดอื่น ใบหอกจะแข็งแรง  ด้ามยาวใหญ่ ไว้รับแรงปะทะ โดยเฉพาะ  ซึ่งแต่ละชนิดก็จะไม่มี กระบัง  ส่วนทวน จะต้องมีกระบังเสมอ เพราะทวนจะเป็นอาวุธ คู่กาย ใช้ปะทะฟัน แทง ฟาด โดยปรกติ ต้องมีกระบัง  ไว้ใช้ป้องกัน อาวุธ ของคู่ต่อสู้  รูดลู่ ลงมาตามด้ามทวนของตัวเองเข้าตัว.....หอก และ ทวน  ใบหอก จะคมเรียว แหลมคม มีขนาดต่างๆกัน , ใบทวน จะหนา คมแหลม ใช้ฟันใช้แทง  หอก และทวนจึงถูกแยกออกจากกัน ด้วยเหตุนี้  เอง *** เครดิต  ข้อมูลนี้ได้รับความอนุเคราะห์จาก หลวงพี่กุ้ง  และอาจารย์เยิ้ม***

สมาชิกใหม่รายงานตัวครับ หลังจากเปน็เสือหมอบแมวเซาอยู่นาน ได้แลกเปลี่ยนความรู้มากมาย ขอสนับสนุนอีกคนครับ คนคอเดียวกัน ช่าวยกันอนุรักษ์ไว้หมู่เฮา

                                สมาชิกใหม่รายงานตัวครับ  หลังจากเป็นเสือหมอบแมวเซาอยู่นาน  ได้แลกเปลี่ยนความรู้มากมาย คนคอเดียวกัน

(เหลี้ยมใบข้าว ทั้งเล่มยาว 39 นิ้ว เฉพาะด้าม 15 นิ้ว อ้ายแจ๊ค หยิบจากชั้น 2 ของร้านมาให้)

เคยได้ยินสำนวนว่า "ดาบอยู่ที่ใจ"  มาวันนี้ เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ความงามผ่านกาลเวลาโดยแท้ คุณธงชาติยืดอายุดาบได้อย่างเยี่ยมยอด และสอดเก็บไว้ในใจแล้ว ฝักกับด้าม กำลังรอน้ำใจจากมิตรแท้ทั้งมวล 

ท้ายด้าม ทำจากโลหะ หล่อเหมือนหัวไม้ตะพต

ชอบจริงๆเลยประโยคนี้   เราชื่นชมได้แต่เราไม่สามารถเป็นเจ้าของได้ทุกสิ่ง

เพื่อนสมาชิกท่านใด ถักเชือกตะกรุด ลายจระเข้ขบฟัน ได้บ้างครับ

ช่วยแนะนำหน่อยครับ หรือมีวิธี หรือภาพประกอบการถักบ้างครับ

คุณ โยเดีย เจออาวุธดีๆเยอะจังครับ

ผมกำลังตามหาอยู่เหมือนกัน และกำลังตามหาอีกหลายรายการ ถ้าไม่มีกำลังซื้อ กรุณาชี้เป้าให้บ้างนะครับ / ขอบคุณครับ 

คุณมิตรครับ สามารถถักเชือกลายจระเข้ขบฟันได้ครับ ผมเองอยากหาครูสอนให้เหมือนกันครับ ตั้งใจฝึกไว้

ซ่อมแซมของที่สะสมไว้ครับทําให้แลดูสมบูรณ์ เสียดายที่คุณมิตรอยู่ถีงสุโขทัย คุณมิตรพอมีทางที่ช่วยถ่ายทอด

ให้ชาวเราได้บ้างไหมครับ จะได้ไว้ซ่อมแซมสาศตราวุธที่เราสะสมกัน

ได้ครับคุณธงชาติ เจออะไรน่าสนใจผมจะแจ้งให้ทราบทาง pm ครับ ว่าแต่คุณธงขาติพักแถวไหนครับใน กทม

เล่มนี้เดินทางจากลำปางมาถึงกรุงเทพเมื่อวานตอนบ่ายๆครับ

งานสวยถูกใจมากครับ  หากมีโอกาสคงได้รบกวนพ่อสล่าทันอีก

ยิงได้คมชัดมากครับ ผมขอแบ่งงานชุดนั้นมาเพื่อลองสร้างงานจำนวนหนึ่งเช่นกัน ได้ทราบข้อมูลมาว่างานใบหอกอยุธยาโบราณแบบที่เป็นงานหล่อก็มีใช้กัน

ได้ของเก่าซึ่งเป็นงานหล่อมาชิ้นหนึ่งด้วย  ในภาพนี้ประกอบตามตัวอย่าง ตามข้อมูล ตามวัสดุอุปกรณ์ที่พอหาได้ และตามวิธีใช้ที่ได้เรียนรู้มาเพียงเล็กน้อยครับ  

ลองให้หมดทั้งหอกทั้งดาบ ทั้งเหนือทั้งใต้  อยากรู้ต้องลองครับผม 

เรื่องหอกพี่ไม่ลองไปที่เวปคนรักมีด  เห็นมีกระทู้หนึ่งพูดถึงการไปซ่อมอาวุธให้พิพิธภัณฑ์โรงพยาบาลศิริราชด้วย

ทุกเล่มสวยมากครับ ยังมีอยู่ในบ้านเราอีกไหมแบบนี้ ไม่ทราบว่ายังมีงานช่างที่สืบทอด

การทําด้ามดาบลักษณะนี้อยู่ไหม เสียดายจริงๆ  ยังดีที่ท่านยังเกรุณาให้เราได้ชื่นชม

งานศิลป์บนอาวุธของบรรพชนใอดีต

ผมเพิ่งเริ่มสะสมครับ มีแค่มีประแดะ 2 เล่ม และมีด ต่อสู้ทหารอีก 1 เล่มเอง แต่เดี่ยวจะถ่ายรูปให้ชมครับ แต่เห็นดาบของพี่ๆแต่ละท่านแล้วสวยมากครับ แถวๆที่ทำงานและที่บ้านผมคงหาแบบนี้ไม่เจอแน่นอน แต่ก็จะพยายามนะ

 เมื่อเสาร์ที่แล้วยังไปเดินคลองถมและสนามหลวงตอนกลางคืนเลยครับ ปรากฏว่าแห้วสนิท ไม่ได้นอนทั้งคืนแถมเช้าไปต่อจตุจักรอีก แห้วคือกัน เหอๆ จะพยายามหาตามร้านขายของเก่าอีกละครับ ถ้าได้แล้วจะมาให้ชมน๊า

แต่ถ้าพี่ๆท่านไหนมีดาบมากแล้วจะปันให้น้องสักเล่มก็จะดีนะครับ

ดาบของพ่อครูดุเหลือเกิน ทั้งดุ ทั้งสวย   ผมขอลดดีกรีความร้อนแรงด้วย ดาบเขี่ยวทองแดงสักหนึ่งคู่  ขอนำมาฝากพ่อครูวิลักษณ์ และพี่ๆปิยมิตรทั้งหลาย

ได้ชื่นชมไปด้วยกันครับ  รายละเอียดที่มาไม่ทราบมากนักครับ ทั้งรูปทรงและรูปแบบศิลปะว่ามาจากถิ่นใด เอาเป็นว่า ดาบเล่มเล็กด้านบนได้รับจาก พี่เหมราช

เมื่อนานมาแล้วครับ แต่ไม่มีโอกาสได้ถ่ายภาพสักที ด้วยพี่เหมราชบังเอิญพบเจอเข้าโดยบังเอิญ จึงชวนกันรับมาดูแลรักษาต่อ ทรงใบดาบอวบอิ่ม ใบดาบน้ำหนักเบา

ขนาดกระทัดรัด พอดิบพอดี ด้ามดาบที่สั้นเป็นพิเศษ ทำให้เป็นจุดสนใจและมองเห็นเป็นเสน่ห์ดึงดูดสายตา ของดาบน้อยเล่มนี้ครับ

ดาบเล่มนี้อยู่กับผมครับน้าตั้ม  

เอามาวันแรกเจอเลยครับ   ฝันว่า ไปฝั่งประเทศลาวครับ(ไม่เคยไป)

แล้วเดินเข้าไปใต้ถุนบ้านหลังหนึ่ง  มีสุนัขใหญ่ ใหญ่จริงๆครับ  สูงประมาณเอวผม

ผุกโซ่ยาวๆ  มางับข้อมือด้านซ้าย   แต่ไม่กัดแรงนะครับ แค่งับไว้  ผมจุงเอามืออีกข้าง

จับตรงโซ่ที่ผุกคอสุนัข แล้วกดลง เอาเท้าเหยียบคอสุนัข  แล้วสุนัขตัวนั้นก็ค่อยๆเล้กลง

จนตัวเท่าลุกหมาครับผม  ตื่นมายังขัดข้อมือยู่เลยครับ  ตอนนี้ผมทำด้ามใหม่แล้วครับ

ด้ามไม้คูณตายพราย    ถักเชือก แบบ ลายตะกรุต   แต่ยังไม่ได้ทำฝักดาบครับผม

เดี๋ยวจะเอารุปมาให้ชมครับ

เมื่อเริ่มเข้าสู่สถานการณ์ปกติ

ภาพดาบญี่ปุ่นช่วงสงครามโลก จากทักษิณคดีศึกษาครับ พบได้เยอะแถวสงขลา เป็นของทหารญี่ปุ่นที่ขึ้นฝั่งที่นี่ หลายแบบหลายทรง

มีเรื่อเล่าจากปากคนแถบนี้ว่า ช่วงที่ค่ายญี่ปุ่นถูกคนของพคส.(พรรคคอมมิวนิสต์สยาม)กับทหารชาวบ้านอ.เทพาตีแตก ยึดได้หม้อและดาบจำนวนมาก ชาวบ้านนิยมนำใบดาบไปทำขัดประตูบ้าน(แทนไม้ขัดประตู)

ภาพนี้ไปเจอโดยบังเอิญ ในภาพบรรยายว่า เป็นดาบเจ้าหลวงลำปาง จริงเท็จประการใดยังมีข้อมูลน้อย ภาพเล็กมากมองไม่ถนัด ผู้ไดมีรายละเอียด ดาบเจ้าหลวงลำปาง กรุณาแนะนำด้วยครับ / ขอบคุณครับ

รอชมครับ

ขอบคุณครับ คุณธงขาติ ผมเพิ่งได้มาครับ

แปลกดีครับ

ครูหายดีแล้วนะครับ ใกล้วันงานเต็มทีแล้วครับ รักษาสุขภาพด้วยครับ

ดอยสูง ไพรหนา  ป่ากว้าง
เชื่อมทางร้อยทาง สร้างฝัน
กระจงป่า สู่ทะเล เห่กล่อมกัน
คู่ขวัญ คู่สนิท ชิดเชื้อ

เมื่อหลายปีก่อน ได้มีดด้ามแข้งกระจงมาคู่หนึ่ง เก็บไว้จนลืม อยู่มาวันหนึ่ง ครูโอมาเยี่ยม
เธออาสาทำฝักให้ ว่าแทนการสระเกล้าดำหัวปีใหม่สงกรานต์ อยู่มาวันหนึ่ง "คมขลัง" ให้ของสำคัญมา
เธอว่าน่าจะทำด้ามมีดได้ จึงสละแข้งกระจงอันเดิมกลายเป็นดังภาพนี้ แต่งงามด้วยนากให้สมกับ
คุณค่าน้ำใจของคนรักดาบทั้งสอง ขอขอบน้ำใจครูโอและคมขลังอย่างมาก

จริงๆแล้วไม่ได้กล่าวหาใครเสียด้วยซ้ำ  แค่พูดให้ฟัง เพราะเห็นว่าเป็นอีกหนึ่งเสียงในบอร์ดนี้

แน่นอนครับ คนเรามองอะไรต่างกัน แต่ผมไม่ใช่พวกที่ตอบคำถามทำนองว่า

คนถาม : "นี่คืออะไร?"

คนตอบ : "ดาบ"

คิดได้แค่นั้น ก็มองโลกแค่นั้น ... ทัศนวิสัยแคบมากครับ

เรื่องที่"คุณค้นหาความจริง" กล่ามานั้น อันนี้เป็นสิ่งที่ดีครับ ผมเคารพและไม่ได้กล่าวหาแม้แต่น้อย แต่ใครบางคนเข้ามาทำให้สถานการณ์ที่นี่ตรึงเครียดเข้าไปใหญ่  อันนี้ผมก็งงนะซีครับ อยู่ดีๆก็กระทืบเท้ากล่าวหาผู้อื่นว่า

"เหวย เหวย! เจ้าหลอกลวงนี่หว่า!" แบบนี้มันก็ไม่ถูกนะครับ

จากสำนวนน้าโยเดีย

"เป็นดาบทรงลาวจริง แต่ไม่น่าเกินเพชรบุรี"

เรื่องทรงลาวอะไรนั่น ผมไม่ถนัดหรอกครับแต่ก็เคารพข้อมูลที่โพสๆกันมา แต่ทว่า

ทรงลาว ต้องเป็นของลาวเท่านั้น อย่างฉะนี้น่ะเรอะ?

หรือ คนที่อื่นจะตีงานลาวออกมามิได้?

ก็มันชัดอยู่ในประโยคที่ว่า

"เป็นดาบทรงลาวจริง แต่ไม่น่าเกินเพชรบุรี"  ก็เรื่องมันแค่นี้ !

วิจารณ์ไม่ใช่การจับผิด ควรหาเหตุผลสนับสนุนแบบ"คุณค้นหาความจริง" แบบนี้มีมารยาทและน่าเคารพเสียหน่อย

ด้วยความเคารพครับ

ขอบคุณทุกท่านครับ...

ขออนุญาตติดตามกระทู้ด้วยคนนะครับ...

ขนาดเมื่ออยู่ในมือ ค่อนข้างเบา แต่ทะมัดทะแมงดีครับ

คมกริบ ไม่มีรอยบิ่น เนื้อเหล็กสวย ยาว 21 นิ้วครับ

สวัสดีครับ..... ผมกลับมาจากลำปาง แล้ว แวะไปคารวะสล่าทัน และสล่าเนี้ยวทั้งคู่

ตราโคนดาบที่ผมเคยเข้ามาถาม ให้สล่าเนี้ยวดู บอกว่าเป็นของสล่าชุม แห่งห้างฉัตรนั่นแหละ

แต่ตีไว้นานมากแล้ว ลูกชายก็ตี ตอนนี้เสียไปแล้วเหมือนกัน และไม่มีสืบทอดแล้ว  

เป็นตราดอกแก้วครับ..สล่าเรียกอย่างนั้น

และที่ปลาบปลื้มมาก คือได้มีโอกาสนั่งคุยกับสล่าทั้งสองนานพอสมควร อุดหนุนผลงานกันมาหลายอยู่

จนแฟนเริ่มจะตาเรืองแสง.. แว๊บ.ๆ  เลยต้องหยุดมือ

ของสล่าทัน ผมสั่งไว้ น่าจะปลายเดือนหน้าได้ แล้วจะถ่ายรูปมาให้ชมครับ..  รูปของทริปนี้เดี๋ยวจะเอามาโพสไว้ให้ชมครับ

ขอไปย่อรูปก่อน... สวัสดีครับ

ย่อมาแล้วครับ...  ตราดอกแก้ว แห่งเตาลำปาง

สวัสดีครับ คุณธงชาติ แฟนผมเป็นคน อ.เถินครับ พ่อ..แม่ ญาติอยู่เถินหมดเลย แต่มีที่อยู่แถวเกาะคาด้วย...

ตรงนี้แหละ.. ผมชอบมาก เพราะจากเกาะคา ไปห้างฉัตร แทบจะวิ่งไปถึง.. ฮิๆ  สงกรานต์นี้จะอ้างว่าแวะไปดูที่ ลงต้นไม้ซะหน่อย

แฟนคุณRefresh อยู่บ้านไหนครับ ส่วนผมอยู่บ้านแม่ทะครับ ส่วนใหญ่คนลำปาง ลำพูน เชียงใหม่ ถ้าเป็นคนถิ่นเดิมตั้งแต่กำเนิด เวลาไล่ลำดับสายสกุล ส่วนใหญ่ จะมาจากต้นกำเนิดเดียวกัน โดยเฉพาะทางสายลำปาง

ผมกลับลำปางบ่อยมีโอกาสคงจะได้พบกันนะครับ ลำปางเป็นถิ่นที่น่าอยู่ ไม่แออัดเกินไป ไม่เจริญเกินไปทำให้วัฒนะธรรม ยังคงหลงเหลืออยู่มาก มีต้นกำเนิดค่อนข้างยิ่งใหญ่ และ "ลำปางยังหวานอยู่" / ขอบคุณครับ

พี่โยครับ อายุไม่ใช่ปัญหาครับ ขอแค่ใจสู้ต้องหายแน่นอนคับผม ปลายปีนี้อาจได้จัดทริปเล็กๆ เที่ยวพิพิธภัณฑ์
ใต้พระที่นั่งจักกรีและที่วังหน้าครับ น่าสนน๊ะครับ อิอิ ส่วนความกระจ่าง พวกผมต้องขอความรู้จากพี่โย (ขอเรียก
พี่ต่อไปน๊ะครับ ) มากกว่าน๊ะครับ  เรื่องรายละเอียดบางทีก็มีพลาดครับ ที่ภูเก็ตรายละเอียดเรื่อง กริช
เข้าใจว่าพนักงานทำความสะอาด ทำงานแล้วคงจะวางป้ายสลับที่กัน ก็ยังมีให้พบเลยครับผม 

เดี๋ยวขอเคลียร์งานมีด กะดาบที่ค้างพี่ ๆ เขาไว้ก่อนครับ  ล็อตหน้าของคุณโอริทมีในออเดอร์แน่นอนครับ

ถ้าท่านใดมีโอกาสไปเยี่ยมเยือน ห้างฉัตร..ลำปาง แวะเข้าไปคุยกับสล่าทันดูครับ... สล่าคุยสุภาพมากๆครับ..

งานของท่านก็น่าเก็บ น่าสะสม นับว่าผมโชคดีที่มีแฟนเป็นคนลำปาง เลยได้มีโอกาสมาเยือยถึงที่นี่ เพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าห้างฉัตร

มีเตามีด..เตาดาบกับเขาด้วย  เมื่อก่อนรู้แต่อรัญญิก แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเยอะแล้วไม่เหลือเสน่ห์เลย

หมดรุ่นสล่าแล้ว คงเหลืองานดาบเมืองตีมือให้เก็บไม่มาก ทีนี้จะซื้อจะหาล่ะก็ต้องเป็นของเก่าราคาแพง ถึงแพงเกินเอื้อมแล้วล่ะ

ผมเลยรีบไว้ก่อน ดังคำใครซักท่านเคยพูดไว้ว่า " เก็บวันนี้... พรุ่งนี้ก็เก่า.."

ขอบคุณครับ

กลับไปเยี่ยมเตาสล่าทันบ้างครับ.. งานตีดาบยังคงมีเข้ามาต่อเนื่องครับ.. สล่าแกตีคนเดียว ทำเองทุกขั้นตอน ทีละเล่ม ๆ

งานเลยออกมาช้าครับ.. แต่มีคุณค่ามากมาย มีใบดาบเตรียมส่งอยู่หลายใบ

แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมา เกรงใจเจ้าของ เห็นมีบางเล่มโน๊ตไว้ว่า อย่าเอาลงเว็บ ด้วย... ผมเองเลยอุดหนุนไปเบื้องต้น 4 เล่ม 4 แบบ 

สั่งแบบใส่ด้ามใส่ฝักเรียบร้อย ตามขนบเดิมๆ ทุกอย่าง... กระจายรายได้ครับ.. เดี๋ยวสงกรานต์จะลงไปสั่งมาเก็บไว้อีก เห็นมีอีกหลายแบบเลย

ตอนไปเยี่อมสล่าเนี๊ยว.. ให้สล่าแกดูรูป แล้วหยิบเล่มนี้ออกมาเทียบกัน 

เทียบอายุของดาบนะครับ.. เนื้อเหล็ก และทรง คาดว่ายุคเดียวกัน โดยเฉพาะเนื้อเหล็ก เหมือนมากๆ

เล่มในรูป เป็นของครูของสล่าเนี๊ยวครับ สภาพสมบูรณ์เพราะซ่อมแซมมาแล้ว ของผมนี่โทรมเชียว..

  ขอบคุณครับที่ช่วยชี้แนะ    บางครั้งอาจจะขาดตกบกพร่องเรื่องใดไปบ้างก็ช่วย ๆ กันหาข้อมูลมาเพิ่มนะครับ

ขอบคุณครับสำหรับความรู้

ขอถาม คุณtamusung อีกนิดครับ อยู่ในชวงสมัยใด

อ้อ... ตอนนี้มีป้ายนี้มาตั้งหน้าบ้านสล่าทัน แล้วนะครับ..ใหม่กิ๊กๆ เลย น่าชื่นชมครับ..  

แต่ดันเขียนเลขที่ผิดซะงั้น.. แห๊ม..ๆๆ   

โดยรวมการไปดูของที่พิพิธภัณฑ์เป็นแนวทางขั้นต้นที่ดี

แต่  หากจะศึกษาเชิงลึกแล้ว  ข้อความที่อธิบายดาบในพิพิธภัณณ์บ้านเราก็เป็นข้อมูลเบื้องต้นเท่านั้น

ถ้าเป็นความเชื่อส่วนตัวจะไม่แสดงความเห็น  

แต่ถ้าอ้างอิงเพื่อให้ตรงกับดาบที่ช่างทันทำมาก็อาจไปกันใหญ่เพระอาจมีคนเข้าใจและทำดาบโดยคิดว่าเป็นแบบล้านนาดั้งเดิมออกมาอีก

.

.

จากข้อมูลชมรมคนรักดาบเชียงใหม่และครูดาบในโฮงเฮียนสือบสานวันฒนธรรมล้านนา จ.เชียงใหม่

ให้ความเห็นว่า  เชียงใหม่เหมือนพม่า และอยูธยา ที่มีดาบจากแหล่งต่างๆใกล้ไกลเข้ามาจำนวนมาก 

ในกลุ่มเจ้านายเชียงใหม่มีใบดาบจากหลายถิ่นมาเข้าด้ามแบบล้านนาหลายเล่มไม่ใช่เฉพาะตามที่แสดงภาพข้างต้น

ดาบที่มีสันจั่ว  เป็นดาบที่ใช้ย่านเมืองน่าน ไปถึงหลวงพระบาง โดยเปป็นศิลปสำคัญที่รับมาจากลาว

มีนำมาใช้หรือทำแบบอย่างในเชียงใหม่อยู่บ้างไม่ได้มากจนเป็นวัฒนธรรมพื้นที่

.

ดังนั้น หากสรุปแค่ว่า มีใช้ในล้านนามานาน ก็เห็นด้วยครับ

ขอบคุณครับ

      โดยทั่วไปแล้ว ลูกแก้ว หรือ กระบัง ของสิ่งที่เรียก ว่า ทวน มีไว้กันอาวุธ คู่ต่อสู้ ลู่รูดเข้าหาตัว ครับ ดังที่ขี้แจงไปแล้ว ครับ และด้ามทวน ปรกติทั่วไป ด้าม ยาวกว่า ด้ามหอก เพราะปรกติทั่วไปทวนจะใช้บนหลัง พาหนะ ช่วยกัน วิพากษ์ไว้เป็น กรณีย์ศึกษา ก็เป็นเรื่องดีนะครับ เพราะครูบาอาจารย์ ท่านรู้มาอย่างนี้ ท่านก็ บอกมาอย่างนี้ บางทีคนรุ่นหลัง อาจมีข้อมูลที่ ลึก กว่า 

คุณนนท์ครับขอไว้ใช้ซักบทครับ ผมเองชอบสะสมของโบราณซะด้วยครับทุกครั้งที่ได้ดาบเก่ามาก็จะบอกเจ้าของเดิม

เสมอ ทําแล้วรู้สึกสบายใจดีครับ(ความเชื่อส่วนตัวนะครับ)

"ศิษย์ไม่หาครูแล้วจะรู้วิชาได้กะไร มันจริงแท้และเป็นสัจจะธรรมที่สุดแล้วครับ " จริงครับ แต่ผมเห็นว่าครูตั้งใจจะเผยแพร่ศิลปวิทยาการโดยไม่รอให้
ศิษย์เข้ามาหาก็มีอยู่มาก ผมเองประสบพบเจอกับเรื่องนี้มาแล้ว ปริศนามันเยอะจริงๆละครับพี่ไทยเราอ่ะน๊ะ  ส่วนพวกติดสอยห้อยตามครูแล้ว......ก็มีมากครับผม ผมอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ 

* การให้แล้วไม่หวังผลตอบแทน คือการให้ที่แท้จริง คิดจะเป็นผู้ให้ไม่จำเป็นต้องรอใครมาถามหรอกครับ  ถ้าสิ่งนั้นเป็นประโยชน์และเกื้อกูลต่อกันได้ มีเหตุผลตามความเป็นจริง ไม่ใช่สิ่งที่ผิดศีลธรรม สิ่งไหนเป็นประโยชน์ ก็นำกลับไป สิ่งไหนไม่เป็นประโยชน์ก็คิดเสียว่ามันไม่มี

ในดีก็มีเสีย ในเสียก็มีดี เป็นประโยชน์ทั้งคู่ละครับ

ได้เลยครับคุณทะลวงฟัน สำหรับสมาชิก เต็มที่เลยครับผม

รักแบบที่ซื้อหากันมาเป็นกระป๋องนั้นเรียกว่า รักน้ำเกลี้ยงครับ รักที่แห้งช้าแสดวว่ามีน้ำมันยางผสมอยู่มากครับ ก็ยางรักนั้นหายากมาก เมื่อได้มาจากต้นทาง เค้าก็ต้องทำการเจือจางผสมให้ได้ 3 - 4 ปี้บครับ จึงเป็นเหตุให้คุณภาพไม่ค่อยดีและทำให้งานแห้งช้าครับ  รักนั้นจะแห้งด้วยความชื้นตามธรรมชาติครับ เนื่องจากในยางรักมีน้ำเป็นส่วนผสมอยู่ครับ เมื่อน้ำระเหยแห้งไปก็จะเหลือแต่ ยูรีเทน ธรรมชาติซึ่งจะรักษาเนื้อไม้ไว้ได้นานเป็นร้อยๆปีครับ ทีนี้เราสามารถเร่งกระบวนการได้ ด้วยการทำตู้บ่มหรือนำหลักการของตู้บ่มรักมาใช้ครับ คือควรจะทำในห้องที่ปิดสนิท หรือที่แคบๆในจุดที่เกี่ยวแขวนผึ่งงานไว้ อาจนำอ่างน้ำมาวางไว้ใต้ชิ้นงานครับ และห้ามนำไปตากแดดเด็ดขาดครับ จะยิ่งแห้งช้าเป็นเท่าตัวเลยครับ

พี่โยเดียแกก็เสียความรู้สึกอยู่ไม่น้อยครับ  ที่โดนกล่าวหาว่าหลอกลวง 

แต่ผมว่าถ้าพี่เขาลงประกาศขายแล้วเจตนาแจ้งข้อมูลที่ไม่ถูกต้องไป อันนี้ต่างหากที่น่าจะโกรธ

แต่นี่เขาเอามาให้ชมแล้วยังโดนต่อว่า แล้วต่อไปใครจะกล้าเอาของสะสมที่มีไว้ในครอบครองมาให้ชมอีกละครับ

เดี๋ยวโดนจ้องจับผิดอีก และต่อว่าอีก  แต่ก็ขอขอบคุณ คุณค้นหาความจริง นะครับ ที่ช่วยชี้จุดข้อแตกต่างให้ได้รับทราบ

เพราะผมเชื่อว่ามีอีกหลายท่านที่ยังไม่ทราบ  แต่ว่ามีความชอบเป็นทุนเดิมอยู่ จะได้ไว้ใช้เป็นข้อมูลได้

อันนี้ผมพูดจากใจจริงนะครับ 

ภาพดาบเมืองหัวตัด

โดยทั่วไปแล้วตัวดาบหรือใบดาบจะทำด้วยเหล็กดี มีส่วนกว้างที่สุดประมาณ 3 นิ้วมือขวาง ยาวประมาณหนึ่งศอกถึงสองศอก มีกั่นคือ ส่วนที่ฝัง

เข้าไปในด้ามประมาณครึ่งฝ่ามือ

ด้ามนิยมทำด้วยไม้ไฝ่ขัดด้วยเส้นหวายหรือเส้นใยอื่นๆ ทำเป็นปลอกหรือปอบสวมรัดอยู่เต็ม หรืออาจทำด้วยลวดเงินหรือหุ้มเงินเป็นระยะๆ

ส่วนฝักทำด้วยไม้สักหรือไม้โมกมันประกบกันเพื่อให้ตัวดาบสอดเข้าไป มีปลอกหวายหรือลวดเงิน รัดให้คงรูปและเพื่อความสวยงามและยังมี

เชือกมัดที่ฝักเป็นห่วงเพื่อใช้สะพายไขว้หลังหรือสะพายบ่า

ดาบเมืองมีอะไรมากกว่ามีดเก่าธรรมดา ๆ เวลาเห็นแล้วต้องชักออกมาดู ดาบเมืองมีอยู่หลายรูปแบบ ที่ว่าหลายรูปแบบนั้นมักนับแบบกันที่

ลักษณะของปลายดาบหรือตัวดาบ ดังจะกล่าวรายละเอียดในลำดับต่อไป ดาบเมืองหมายถึงดาบโบราณล้านนาที่ปรากฏโดยทั่วไป ผู้ที่นิยม

ดาบมักติดใจในเรื่องราวต่าง ๆ ที่มาพร้อมกับดาบ ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงดาบเมืองในปัจจุบันไม่สามารถใช้งานได้ตามวัตถุประสงค์ที่มีมาแต่

เดิมแล้ว นอกจากเป็นเครื่องประดับเรือน และใช้เพื่อการแสดงเท่านั้น 

 re: รักเมื่อสองเดือนที่แล้ว ผมหาซื้อได้แถววัดสุทัศครับมีเบอร์ 1 และ 2 ครับ กระป๋องละ 600 และ 400 บาท

ตามลําดับครับ  แห้งช้ามากครับเห็นผู้รู้บอกว่าควรผึ่งลมไว้ห้ามตากแดด จริงไหมครับ ฝ้กดาบหนึ่งเล่มยังแห้งไม่สนิดเลยครับ                               

เล่มที่สองตามมาติดๆ อารมณ์ต่างกับเล่มบน  ดาบที่ทดลองทำถึงจะดูภาพรวมเป็น สยาม แต่ก็มีอารมณ์ของงาน ล้านนา - ล้านช้าง ผสมอยู่ในดาบ

จะทำกี่เล่ม ก็ออกมาแนวนี้หมดเลย   อยากลอง อยากทำ อยากสร้าง ทำเลยครับ 

เจตนาเพื่อทดลองครับว่า ใบดาบยาวกว่า 24 นิ้ว ด้ามยาว 13 นิ้ว เข้าด้ามโดยดัดให้ทางซ่นด้ามแอ่นชี้ได้สมดุล ดาบจะใช้ ฟันปาดเฉือน เบาได้

อย่างที่คิดไว้ไหม  แต่ก็ไม่ได้สร้างโดยเจตนาเพื่อใช้จริงอะไร   เน้นเป็นงานศิลปะบนศาสตรามากกว่าครับ  ทำไปก็ท่องไปว่า "งามหนอ งามหนอ" 

reการถักเชือกที่ด้ามดาบ  ผมสนใจมากครับอยากหาครูสอนเพื่อมาบูรณะและอนุรักษ์ดาบที่มีอยู่  ส่วนสายสะพาย

ดาบต้องขอบคุณมากครับ ผมทราบหนทางที่จะติดต่อกับคุณเหมราชแล้วครับ

รบกวนพี่ sudpipat หน่อยครับ ผมจะใส่ด้ามหอก แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะใช้ด้ามยาวประมาณเท่าไหร่

รบกวนพี่วัดหอกตามตำแหน่งในรูปให้ผมหน่อยครับ / ขอบคุณครับ ธงชาติ

เค้าว่างานทางฝางครับ ใบยาว 19" สันหนา 0.8 cm เขี่ยวเป็นเขาควาย มีรอยร้าวบ้างตามอายุ

แปลกดีตรงไม่ใช้หวายพัน แต่ใช้ด้ายเส้นเล็กๆ พันแล้วทารักทับ ทั้งฝักและด้าม

เป็นหองซัดทางใต้ครับ ทรงใบข้าว ส่วนปลอกรักคอหอก ก็เป็นทองเหลืองธรรมดาหุ้มแบบของน้าตั้มครับ

หอกซัดทางใต้นี้ อย่าดูที่ลูกหมากเป็นสำคัญ ให้ดูเนื้อเหล็กและทรงของใบหอกเป็นหลัก เพราะตัวอย่างที่ไม่มีลูกหมากก็พบได้เหมือนกัน เช่นเล่มนี้ ล้างออกมาได้เนื้อเหล็กสีเขียวเหมือนพบในกริชครับ  ทรงนี้เรียกว่าทรงใบไผ่ ซึ่งหายากรองกว่าทรงใบข้าวสักนิด ทรงที่หายากและพบได้น้อยคือทรงใบพาย(พะตง)และทรงพระขรรค์(เอวคอด) ครับ

เห็นด้วยกับคุณมิตรครับใจเย็นๆครับตูไปเรื่อยๆเมื่อเจอจะได้เล่มที่ถูถใจ ราคาทึ่เหมาะสมครับ  คุณเเหมอยู่ในแหล่ง

เลยละครับลองปรึกษาดูครับ  เล่มแรกเป็นดาบสล่าทันก็ดีครับจะได้เห็นรูปแบบเช่นเดียวกันกับของเก่าครับ ผมเองก็

สั่งไว้สองเล่มครับ คืออยากได้ทรงดาบที่ยังไม่มีที่สะสมไว้ตรับ

ว่าแต่คุณมิตรยังมีคอกับแฉ่งอีกสักชุดไหมครับ  pmบอกกันหน่อยนะครับราคาเป็นอย่างไรครับ แล้วด้ามดาบแบบ

อยุธยา ต้นแบบเสร็จแล้วยังครับอยากชมครับ

คุณThiravut มีตทหารถีง ร .ศ .121ไหมครับ น่าสะสมครับ ดาบถ้าต้องการเก่าลึกๆก่อน ร.5ขึ้นไปเลือกที่ไม่มีตอก

ลายนะครับ

นะครับ

มีดควาญช้างภาคกลางครับ ทรงนี้มีการทําสืบทอดจากมีดหมอหลวงพ่อเดิมมาโดยตลอด จนเป็นแบบมาตราฐาน

เลยทีเดียว

อย่าใจร้อน ครับ         ค่อย ๆมองหาไปเรื่อย ๆ  เถอะครับ

ถ้าเป็นของเรา  เดี๋ยวเขาจะมาหาเจ้าของเอง

 แต่ถ้าสนใจจริง ๆ อยากได้เร็ว ๆ ลองสอบถามพี่คนหล่อ ๆ ที่อยู่ทางเชียงใหม่ดูครับ

  ขานั้นอยู่ใกล้แหล่งใหญ่ เลยครับ

น้า รีบเอารูปไม้เท้าที่เป็นไผ่เป็งมาโชว์ให้น้อง ๆ ได้ชมบัดเดี๋ยวนี้เลย  พร้อมกับวิธีขัดเงาไม้ไผ่ด้วย 

อ้อเกือบลืม  แล้วก็ไม้ไผ่****เข้ขบฟันของน้าด้วย  อยากเห็นๆๆๆๆ 

เอาเลยครับคุณมิตร ขอสนับสนุนด้วยครับ ผมเองก็ชอบยังไม่มีดาบด้ามแบบทหารอโยธยาสักเล่ม ถ้าคุณมิตร

ทําแล้วเสร็จจะได้ส่งดาบอีกเล่มไปเปลี่ยนครับ  ฝากรูปมาให้ชมด้วยครับเขาได้กันมาจากอยุธยาครับซี่งปัจจุบัน

หายาก ผมเคยเลียบๆถามคนท้องถิ่นทุกๆครั้งที่ไปไหว้พระครับ ของใหม่ก็ยังไม่พบเจอแต่ของใหม่ทําเก่าแต่ขาย

ในราคาของเก่างานไม่สวยครับ

คุณรับไม่ได้ โดนหลอก? คิดมากไปรึปล่าวครับ เราไม่ได้รับฟังแต่สมาชิกเรา แต่ถ้ามาแบบเปิดเผยน่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอครับ การเป็นสมาชิกไม่ได้ยาก
แถมยังแสดงถึงความบริสุทธิใจมากกว่านี้มากเลยครับ ห้องคนมีคมของเราที่นี่ มีตัวอย่าง Guest ที่เข้ามาป่วนหลายกรณีแล้ว ไม่ใช่แค่กระทู้นี้กระทู้เดียว
เราก็ต้องกรองต้องมอง Guest เช่นคุณ ที่อยู่ๆก็ออกมาปึงปังแบบนี้กันเป็นพิเศษ คุณเข้ามาอ่านๆ แล้วกลับมาตำหนิคนที่เค้าเอาของสะสมมาลงให้ชม
ผมละไม่เข้าใจจริงๆ 

อ่ะ...ทำไมไม่คิดในแง่ดีบ้างละครับ บางทีพี่โยอาจจะพลาด ลงผิด หรือยังไม่แน่ใจในสิ่งของที่ตนครอบครองอยู่ ว่าเป็นงานรูปแบบใดกันแน่ จะเชื่อคนขายหรือ
เชื่อวิจารณญาณ หรือข้อมูลที่มีอยู่ไม่มากดี จะมีก็แต่พวกความรู้น้อยอย่างพวกผม ที่คุย ที่คิดกันไปเองอ่ะ  พอได้ทราบเราก็เฉยๆนะครับ จะไปถือโทษโกรธ
พี่เค้าทำไม เอาของมีค่า มาลงให้ชมก็กรุณาต่อพวกเรามากแล้วครับ  ปล่อยวางบ้างเถอะครับ อย่าไปยึดติดอะไรมากนักเลย จิตเราปรุงแต่งขึ้นมาทั้งนั้น........
ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของคุณเหมือนกัน และไม่ค่อยอยากจะเข้าใจแล้วละครับ อยากให้จบๆไป มากกว่า สมาชิกหรือผู้ที่ติดตามอ่านท่านๆอื่นๆ จะได้
ไม่เสียอารมณ์ และคุยเรื่องอื่นๆกันต่อ  กรุณาปล่อยวางและคิดในแง่ดีหน่อยซิครับผม อะอีกหน่อยละกัน อิอิ 

พี่โยเค้าจะมาหลอกคุณเพื่อประโยชน์อันใด จริงมั้ย?...ถ้าเอามาลงขายหรือเอามาหลอกขายคุณ ก็ว่าไปอย่าง นี่แค่เอาภาพมาลงเฉยๆแค่นั้น พอจะเข้าใจรึยังครับ
คนเรานะไม่มีใครรู้จริงไปเสียหมด เราส่วนใหญ่ก็เกิดไม่ทันอยู่แล้ว คนรู้จริงๆ ไปเกิดใหม่กันหมดแล้ว เราได้แต่วิเคราะห์ เทียบเคียง แต่นั่นก็ไม่ใช่จุดประสงค์หลัก
ของเรา แค่ได้มาคุย มาเฮฮากัน คนนั้นคิดว่าเป็นเช่นนั้น คนนี้คิดว่าเป็นเช่นนี้ คุยกันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย ใครต้องการอะไร ขาดอะไร อยากซ่อมแซมบูรณะอะไร
เราก็มาช่วยกัน ใครรู้อะไร ไปพบเจอหรือได้ข้อมูลอะไรใหม่ๆ เราก็มาแชร์มาแบ่งปันเพื่อนๆ สมาชิก ก็เท่านั้นเองละครับ

ผมว่าแนวทางการเข้ามาพูดคุยของคุณ น่าจะดีกว่านี้ ไม่ใช่รึครับ? ผมเข้ามาอ่านแล้วยังรู้สึกแปลกๆเลย คิดง่ายๆน้ะเวลาไปเยี่ยมบ้านผู้อื่นแล้วไปตำหนิหรือไม่พอใจ
เจ้าของบ้าน ที่นำน้ำดื่มเย็นๆ มาต้อนรับ มาคอยจ้องมองในน้ำว่า น้ำฝนหรือน้ำคลอง ลอยดอกมะลิมารึปล่าว มันก็ดูยังไงอยู่จริงมั้ยครับ? การแสดงความคิดเห็นของ
คุณก็ไม่น่าจะผิด แต่มาแบบ Guest นี่มันยังไงๆ อยู่ ตั้งแต่ผมลงตอบคุณก็รอมาตั้งแต่เช้าแล้วละครับ ว่าคุณจะพูดแนวไหนต่อ คิดไว้ไม่ผิดต้องออกมาแนวนี้  

วันนี้ขอนำรูปไม้ไผ่เป็งมาให้พี่ ๆ เพื่อน  ๆ ได้ชมกันครับ

อันที่ปลายดำ ๆ เป็นไม้ที่ได้ขนาดที่สุดครับตัดไว้ 6 เดือนแล้วครับ

อายุไม้ได้  แก่จัด แต่ว่ามีเจ้าของแล้ว ส่วนที่เหลือ ขี้เมารีบตัดมาขายมีแต่ไม้อ่อน เนื้อไม้ยังบางอยู่เลยครับ 

แต่ถ้าท่านใดสนใจพอแบ่งปันกันได้ครับ แต่ว่าไม้ยาวแค่ เมตรกว่า ๆ นะครับ

ขอบพระคุณครับ

ได้ความรู้เยอะเลย บางเรื่องไม่เคยทราบ

ที่สำคัญเป็นภูมิปัญญาไทยที่ควรอนุรักษ์และสนับสนุนเป็นอย่างยิ่งครับ

ขอบคุณน้าตั้มนะครับ

ปล.ลูกหลานขวานสองลูกรับแล้วนะครับ ทำด้ามเสร็จจะเอามาอวดเน้อ

เนื่องจากโจทย์ที่มีคือใบดาบขนาดยาว ทั้งสามด้ามนี้จึงได้ทดลองทำประกันในเพิ่ม ทดลองเสริมนวมตามคำแนะนำที่ได้รับ แต่ก็ไม่ทิ้งคติอาวุธสี่ ที่สนใจอยู่

เริ่มเข้าใจแล้วครับว่าทำไม ดาบประเภทนี้จึงค่อยๆสูญไป ด้วยขั้นตอนการทำด้ามที่อาจจะ "เยอะ"  กว่าดาบรูปแบบอื่นๆ   แต่ที่ต้องยอมรับคือ การให้ตัว

ความยืดหยุ่นของด้ามที่ทำจากหวายที่ได้รับกลับมา คุ้มค่ามากครับ 

จำได้ลางๆว่าเคยอ่านเจอบทความของครูแปรงท่านบอกว่าได้รับการถ่ายทอดวิชาอาทมาตมาจากครูมาโนชย์ผู้ล่วงลับไปแล้วอีกทีครับ

สายดาบอีกสายหนึ่งที่ผมสนในอยู่คือดาบสายกรมหลวงชุมพร ที่นอกจากบทความของครูแปรงแล้วผมหาศึกษาเพิ่มเติมจากที่อื่นไม่พบจริงๆ หากท่านใดพอจะทราบเกี่ยวกับเพลงดาบสายนี้นำมาเภยแพร่ให้ทราบกันคงดีไม่น้อย

ปิดท้ายด้วยคลิปเหมือนเดิมครับ

เพื่อระลึกถึงครูมาโนชย์ผู้ล่วงลับ แม้ไม่เคยได้เป็นศิษย์แต่เพลงดาบที่ครูฝากไว้ให้คนรุ่นหลังยังติดใจในผมเสมอครับ

http://www.youtube.com/watch?v=kb1JpIikF_Q

http://www.youtube.com/watch?v=qkpz5jPLfe0&feature=related

เห็นด้วยครับ

แจ้งข่าวถึงคุณเหมราชครับ   ติดต่อที่ซื้อหางวัวได้แล้วครับ  เขาว่า2 วัน 7 หางพอไหวไหมครับ

ขอศึกษาวิธีการฟอกหนังก่อนครับ สำเร็จแล้วเดี๋ยวแจ้งให้ทราบครับ

อย่างว่าละครับใจคน ยากหยั่งถึงครับ วันนึงเขาเหล่านี้คงรู้คุณค่าแห่งศาสตราวุธโบราณของบรรพบุรุษไทยที่ใช้

ในการปกป้องรักษาแผ่นดินนี้ ทําให้เชิดหัวได้อยู่ทุกวี่วัน  ผมรอชมอยู่ครับคุณนนท์ ผมเองคงไม่ได้ขี้นไปในช่วง

นี้ครับ   อยากชมดาบและทวนของคุณเหมเมื่อแล้วเสร็จครับ ส่งแบบให้สล่าทําหรือครับ

ขอถือโอกาสอวยพรให้เพื่อนทุกๆท่านมีความสุข คิดสิ่งใดขอให้สมปราถนาตลอดปี ๒๕๕๔

เข้าท่าแหะทำเอง ได้ไม่ได้เดี่ยวก็รู้ ต้องลองซะหน่อย

เป็นกําลังใจครับ ผมเองก็ทําไว้สองเล่มแล้วครับ เพื่อนๆในเวปละครับจุดประกายให้ แต่เล่มทื่สองอยากแก้ไขใหม่

ครับอยากได้คอและกระจังเช่นเดียวกับคุณเหม

รู้สึกอึดอัดครับ ไม่รู้จะถามอะไรดีเหมือนเจ้ากระบอกนี้จัง ชอบเรื่องไผ่ครับฝักหอกก็น่าสนใจแต่รู้ตัวว่าไม่สามารถ

เห็นไอเดียบรรณเจิดชองน้องตั้มแล้วน่าลองทําดู สวยอย่างมีคุณค่าดีครับ ฝักหอกฝักทวนคงต้องพึ่งพาคุณมิตรซะแล้ว

คุณศรศิลป์ช่วยตามข้อมูลเรื่องไผ่ด้วยครับ เป็นชนิดที่ดูดีแกร่งหาไม่ยากนักก็จะดีมากทีเดียว คอหอกเท่าที่เห็นที่

วังหน้ามีไม่น้อยครับที่ทําจากเหล็กธรรมดานี่เอง แต่นํามาหุ้มทองคําหรือเงินตรับ  เว้นแต่พวกที่อยู่ในตู้มักจะเป็น

งานคร่ำทอง ไว้มีโอกาสไปพิพิธภัณท์โรงเรียนนายร้อย จปร นครนายกจะนําภาพมาฝากอีก ที่นั้นถ่ายภาพได้แค่ห้ามใช้

แฟลตครับ

  ขุนศีกมาเกิดใหม่หลายท่านเลยครับ   (แซวเล่นนะ)  ตัวเองก็ชอบเหมือนกัน  มีอยู่บ้างเป็นของมรดกทางครอบครัว    ชอบดู และมานั่งเรียนวิชาประวัติศาสตร์อาวุธไทย

สวัสดีครับ ผมเพิ่งได้ดาบเก่ามาเล่มหนึงเมื่อสอง สามเดือนที่แล้ว อยากให้คุณเหมคุณตั้มชมครับ

น่าจะเป็นของภาคกลางตรับ ด้ามเป็นแบบไม้ตีพริก ขนาดยาวมากครับ เฉพาะใบดาบยาว 29 นิ้ว

เมื่อทําความสะอาดแล้วจะเห็นการตีทบในใบดาบครับ อนึ่งผมขอถามวิธีขจัดสนิมขุมด้วยครับ

เล่มนี้น่าจะใช้บนหลังม้านะครับ อนึ่งรูปที่คุฌตั้มเคยpostผมเคยเห็นที่ร้านขายของเก่าแถว

แม่สายครับ ผมเองได้มาเล่มหนึ่งไว้ผมลงให้ดูนะครับ

เอาเขนของตกทอดที่บ้านมาให้ชมครับ เป็นโลหะซึ่งเป็นยุคท้ายๆก่อนปฏิรูปกองทัพให้เป็นไปแบบตะวันตก

เดิมลายเขียนงามกว่านี้มากครับ  แต่ลบเลือนไปกว่า50%ผมเลยพยามวาดตามของเดิมฝีมือการจับพู่กันดี

ไปหน่อยเลยได้เส้นเล็กบ้างใหญ่บ้างดั่งก๋วยเตี๋ยว ท้ายสุดต้องทาเป็นปื้นเลยครับ  ตุ่มเหล็กเดิมผุขาดหาย

ไปเลยจําต้องเอาน๊ อตหัวผ่าใส่ไว้แทน  กําลังมองหาอะไรที่เหมือนของเดิมให้มากสุด ไปมาก็หลายปีโขยังหา

ไม่ได้ครับ   คุณเหมมือบอนบ่อยๆนะครับผมจะไค้มีสายสะพายสวยๆอีกสักเส้น

ราคาไม่เบาเลยนะครับ แต่สมกับความสําคัญของดาบระดับสูง ถ้ามีกําลังก็ต้องช่วยกันครับให้ได้อยู่ในบ้านเมือง

สืบต่อไป ช่วงนี้ไม่แพงเท่าไหร่นะครับ เงินบาทค่ากําลังสูง  รีบหาช่วงนี้กําลังดีเลยครับ

คุณนนท์พอมีอะไรช่วยบรรเทาอาการข้อเข่าเสื่อมด้วยไหมครับ  กําลังทุกข์อยู่เชียวเดินเหินลําบากครับ

น้ำมันจันทร์น่าสนใจครับใน กทม.ถ้าจะหายากหน่อยแต่คงน่าจะพอหาได้อยู่ ไว้ผมจะลองถามผู้น่ารู้ดู

หลักในการเลือกหาของผมคล้ายกับคุณเหมครับ บวกความพึงใจในทรงใบดาบด้วยครับ ไม่ว่าจะเป็นดาบภาคกลาง

หรือดาบเมือง(ความรู้ในเชิงลึกก็เรียนรู้จากเพื่อนๆน้องๆในเวปนี้ละครับ มีอะไรสงสัยก็ถามไถ่กันละครับ) ความช่อบ

ส่วยตัวชอบดาบยกสันโค้ง  และเลี่ยงดาบที่มีท้องใบหนาใหญ่เพราะไม่ใช่คนสาวซะแล้ว(ดาบยุคหลังๆจนใหม่ครับ)

ประกอบกับเป็นคนชอบของเก่าของโบราณ  ก็นํามาประยุกต์ใช้ดูเนื้อหาสิ่งประกอบในการทําดาบ  ถ้าต้องการแบบ

ใจชอบสล่าทันเป็นคําตอบได้นะครับ ฮิ ฮิ

พรุ่งนี้มีธุระแถววังหน้า ถ้าเจออะไรดีๆจะนํามาฝากครับ

อันธงชาติเราก็ยังมีสามสี รวมเป็นธง คนไทยเราก็มีหลากหลายรูปแบบหลายวิถีมารวมกันรวมเป็นชาติ อย่าไปคิดมากครับ ทุกสิ่งอย่างล้วนไม่จีรัง ยั่งยืนครับ นานๆได้คุยจริงๆจังๆ ก็แปลกๆตัวเองอยู่เหมือนกันครับ 

-------------------------------------------------------------------------------------

* ผมเองในบัตรประชาชนชื่อ "ธงชาติ" มีสามสีก็จริงแต่เรายังคงอยู่ร่วมในธงพืนเดียวกัน เราไมสามารถบังคับใครได้ แต่เราสามารถบังคับตัวเองได้ 

ถ้าศึกษาในเรื่องจิตวิญญาณ เราคือพี่น้องกันทั้งหมดละครับ สติ เมตตา ปํญญา แก้ไขได้ทุกเรื่องครับ ช่วยกันดีที่สุดแหละครับ ก่อนที่จะไม่มีสิ่งไดให้ช่วย อีกไม่กี่ปีเราก็ตาย แล้วเราจะเอามันไปด้วยหรือ หรือจะปลอ่ยไว้ให้คนข้างหลัง

สัจจะธรรม คือธรรมชาติตามความเป็นจริง ไม่สูงไม่ต่ำ แต่คนส่วนใหญ่ชอบฝืนสัจจะธรรม / อ่านแล้วไม่ถูกจริตกับคนอ่าน ขออโหสิกรรมด้วยนะครับ

คุณ Guest ทั้งหลายครับ สมัครสมาชิกของWebนี้ดีกว่ามั้ยครับ? เรื่อง Guest นี่มีตัวอย่างมาหลายกระทู้แล้วครับ ผมว่าน่าจะชัดเจนกว่า ดูไม่เลื่อนลอย
แล้วค่อยเข้ามาคุยกันสนุกกว่านี้มากเลย  ถ้าใครจะคิดว่าแถหรืออะไรก็เชิญเลยครับ เพราะคุณดูไม่ค่อยมีตัวตนในที่นี้เลย จริงๆนะครับ ดูเหมือน
มาป่วนมากกว่า แนะนำว่าสมัครสมาชิกแล้วเข้ามาแบบเปิดเผยดีกว่าครับ มีตัวอย่างมาหลายกระทู้แล้วพวก Guest นี่น่ะครับ พูดแบบกลางๆนะครับ
พวกเราที่นี่ส่วนใหญ่ ลงชื่อจริงกันไว้ในโปรไฟล์ หรือส่วนใหญ่ก็คุยกันจนสนิทกันจนแทบจะไปมาหาสู่กันได้เลยทีเดียว มีน้ำใจแบ่งปันและช่วยเหลือกัน
มากกว่าจะมาข่มกันด้วยความรู้ "คุณรู้น้อย ผมรู้จริง" แบบนี้ที่นี่ไม่มีหรอกครับ ความจริงพี่โยเดีย ไม่จำเป็นต้องนำงานมาลงให้ใครๆ มาพากัน
วิจารณ์เลยก็ได้ แต่น้ำจิตมิตรใจของพี่โยเดียนั้น มากเกินกว่านักสะสมทั่วๆไป ยอมถ่ายภาพงานสะสมของตัว มาลงให้เราหรือคุณ Guset ทั้งหลาย
ได้เห็นนะ  ผมคนนึงละขอบคุณและซึ้งในน้ำใจของพี่โยมากๆเลย (คนส่วนใหญ่ก็จะประมาณได้พูดนั่นพูดนี่ แต่ไม่ยอมให้ใครเห็นงานสะสมของตนเลย
จะเรียกว่าอย่างไรดี) 

เราพยายามบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงของการตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ก็มาหาว่า แถ แปลกใจและงงกับคุณจริงๆ ครับ คุณต้องการอะไรหรือ? ผมก็พยายาม
บอกจุดประสงค์ของที่นี่อยู่ ก็ยังจะไม่เข้าใจ? พวกเราตรงจุดนี้ ที่เริ่มกันมาแต่แรกนั้น เราคุยกันแบบสบายๆ เน้นมิตรภาพมากกว่าความรู้ ถ้าคุณจะ
สังเกตจากการพูดคุยของพวกเรานะครับ แค่ได้เห็นดาบก็ดีใจและยินดีมากๆแล้ว เพราะไม่มีใครเค้ายอมให้เห็นกันง่ายๆนะครับ ของหายากทั้งนั้น
เราส่วนใหญ่ชอบ รัก สะสมงาน และไม่ยึดกฎเกณฑ์ ขนบอะไรมากมาย ใครคิดอย่างไร ก็แสดงความคิดเห็นได้เต็มที่ เพราะเราเป็นเพื่อนเป็นมิตรกัน
ใครจะคิดกับเราอย่างไร เราไม่ค่อยสนใจหรอกครับ เพราะอย่างผมโดน

มามาก

ผมเองเป็นคนตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาครับ เพราะเบื่อกับพวกที่พอใครพูดอะไรผิดละก็ใส่กันแบบไม่ได้ผุดได้เกิดเลย  คุณ Guest ทั้งหลาย
ขอความกรุณาอย่ามาทำให้ที่นี่กลายเป็นแบบนั้นเลยครับ ขอร้องละ เราที่นี่ชอบในงานศาสตราวุธ และเราไม่ได้มีความรู้มากมายอะไร (เน้นมาหลาย
ครั้งแล้วนะครับ)  อย่างดาบเล่มนั้นที่ผมเห็น ผมเองก็ยังคิดว่าเป็นดาบไทยตีญี่ปุ่นเลย แล้วแปลกตรงไหนหรือครับ? เราไม่ได้บิดเบือนอะไรกันละนะ
แล้วคุณยังมาหาว่าเราไม่ให้คุณค่าของดาบ จะดาบไทยดาบลาว สำหรับพวกเรายังไงก็คือดาบครับ ไม่ว่าดาบอะไร เราชอบรักและเห็นคุณค่าหมดครับ
ไม่เช่นนั้นจะไปซื้อไปหามาเก็บไว้ทำไม (เข้าใจไม่ยากใช่มั้ยละครับ ถ้าไม่เห็นคุณค่าจะยอมเสียเงินตั้งหลายพันหลายหมื่นไปซ้ือหามาเก็บไว้ทำอะไรครับ)
อย่ามาตีตราผู้อื่นจากการเข้าใจวัตถุประสงค์ของเราผิด ยิ่งเข้ามาเป็น Guset ด้วย ผมว่ามาสมัครสมาชิก แสดงตัวตน แล้วมาคุยกันดีกว่าครับ อาจจะ
เข้าใจเรา แนวความคิดของพวกเราและกลายเป็นมิตรสหายสนิทกันไปเลยก็ได้ ที่นี่เราต้อนรับทุกท่านจริงๆ ม่ายงั้นผมลบข้อความของพวกคุณไปนาน
แล้วครับ อยากให้ไปเริ่มอ่านตั้งแต่แรก ตั้งแต่หน้าแรกเลย แล้วคุณจะเข้าใจกระทู้นี้ครับ หวังว่าจะเข้าใจนะครับผม  ไม่ชอบความรู้สึก
แบบนี้เลยดูไม่ "ไทย" เลย พอและหยุดเถอะครับ แค่ที่ป่วนกันอยู่ในบ้านเมืองเราตอนนี้ก็มากพออยู่แล้ว เข้ามาที่นี่รับไปแต่ความสุขใจดีกว่า

อ้อลืมไป ผมไม่ได้เหมารวมทุก Guest นะครับ Guest ดีๆก็มีหลายท่าน ต้องขอขอบคุณจากใจจริงเพราะดูท่านจะเป็นผู้มาให้ความรู้กับพวกเราเสียโดยมาก
แต่ใจก็ยังอยากให้สมัครสมาชิกไปเลยมากกว่า ที่นี่จะได้มีเพื่อนที่มีตัวตนเพิ่มมากขึ้นครับ 

ผิวไผ่ดีกว่ามั้ย คมมีดยังบ่หาญสู้ นะสู  เข้ามาคุยกันหนุกๆได้ครับ ที่นี่ของทุกคนครับ  ผมเองได้ความรู้มากมายจากพี่ๆหลายท่าน ได้เห็นของสะสมสวยๆงามๆ

ก็ถือเป็นโชคดีของผมแล้วครับ  กรณีพี่โยเดีย ผ่านแล้วผ่านไปครับ พวกเรายังรออยู่ครับ อยากเห็นของสวยงามในคลังสะสมของพี่โยอีกครับ 

ลูกชายของช่างทัน    ไม่ทันน้าตั้มซะแล้ว   หนับหนุนช่างพื้นบ้านฝีมือดี ครับ    

สั่งไปแล้วเหมือนกันครับ  ง้าวโบราณราคาน่าสนับสนุน   สั่งใบมาแล้วมาทำด้ามเองครับ  

ส่วนด้ามและฝักถ้าต้องการ ท่านจะส่งไปทำให้ได้เช่นกันเป็นรูปแบบดาบเมืองแบบโบราณ ทำกับช่างทำด้ามโดยเฉพาะ

เป็นผู้เฒ่าสองคนตายาย ตาทำด้ามทำฝัก ยายถักปลอกรัดหวาย ส่วนสายสะพายดาบก็เป็นงานถักมือครับ

เป็นแม่อุ๊ยอายุมากแล้วเช่นกันครับ คาดว่าถ้าหมดรุ่นนี้ไปก็คงจะหมดคนสืบต่อด้วยเช่นกันครับ 

 ดาบเล่มในมือพ่อสล่าทันใบยาว 19 นิ้ว หัวบัวมน สันคาดทองแดง 3 จุด ปลายดาบฝังทองเหลือง

 เข้าฝักและด้ามด้วยครั่ง ที่กั่นปิดด้วยแผ่นทองแดงยึดด้วยหมุดทองเหลือง ส้นด้ามก็ปิดด้วยทองแดงเช่นกันครับ ฝักไม้สักเน้นสีเหลือง

 งานดีๆ น่าสนับสนุนครับ ไม่แพงเลยเมื่อเทียบกับชิ้นงานที่ได้รับ ราคานั้นไม่ตายตัวขึ้นอยู่กับสิ่งที่ผู้สั่งต้องการครับตามที่เรียนไปข้างต้น

งานนี้น้าตั้มได้ค่าโปรโมตเพียบ  

น่าสนใจมากครับ ผมไปซื้อไม้มาท่อนหนึ่ง ยาว 138 x8.5x8.5 cms (ไม้มะริด)

เอาไปทำของยาวๆ แบบไหนได้บ้างครับ

ลักษณะ ของทวนกับหอก ต่างกันอย่างไรครับ

เชียร์ด้วยครับ  คนลำปางด้วยกัน

ภาพดาบเมืองปลายแหลม
ดาบเมือง  ขอขอบพระคุณข้อมูลจากบทความของ อ. วิลักษณ์  ศรีป่าซาง มา ณ ที่นี่ด้วยครับ

ดาบ เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทำจากเหล็กใช้เป็นอาวุธ มีด้วยกันหลายแบบหลายขนาดตามความต้องการในการใช้งานในล้านนาสมัยโบราณ ดาบคือ

อาวุธที่ใช้ในยามศึกสงคราม นอกจากนี้ดาบยังเป็นอาวุธประจำเรือนด้วย

เห็นด้วยกับพี่กระบี่หัก ผมสนใจอย่างยิ่งครับ

ราคานั้นไม่ตายตัวขึ้นอยู่กับ Option ที่เราต้องการครับ แต่ปกติท่านจะตีใบเปล่าให้เท่านั้นครับ ถ้าด้ามกับฝักท่านต้องขี่มอไซด์ไปสั่งทำให้ต่างหาก

โฉลกดาบล้านนา ขอบพระคุณข้อมูลจาก "ป้อจายล้านนา.com"

 ผศ.วิลักษณ์ ศรีป่าซาง นักวิชาการผู้ซึ่งศึกษาวัฒนธรรมล้านนาหลากหลายแขนง โดยเฉพาะในด้านอาวุธโบราณและวัตถุมงคลล้านนา ได้

อธิบายเกี่ยวกับโฉลกดาบหรือโศลกดาบไว้ในหนังสือดาบเมืองว่าคือคำร่ำเกี่ยวกับสูตรดาบ เพื่อให้ต้องโฉลกกับบุคคล นักเลงดาบ คนชอบดาบ

หรือผู้ที่ต้องการ มีดาบไว้ประจำตัวเพื่อให้เกิดความเป็นสิริมงคลกับตัว โดยมีวิธีการ วัดโฉลกดาบหลายอย่าง เช่น ใช้นิ้ววัด ใช้แขนวัด ใช้ไม้วัด

เป็นต้น

            การวัดดาบโดยใช้นิ้วมือนั้นจะใช้หัวแม่มือกับนิ้วชี้จับที่โคนดาบให้ปลายดาบชี้ขึ้นแล้วจับสลับซ้ายขวา นับขึ้นไปจนถึงปลายดาบหนึ่งช่วง

หัวแม่มือที่จับดาบ ในขณะเดียวกันก็ท่องโฉลกดาบเรื่อยไปตามลำดับ เมื่อนับจนถึงปลายดาบ สิ้นสุดกับคำร่ำในข้อใด ก็ให้ถือคำทำนายตามนั้น

ซึ่งคำร่ำนั้นจะมีทั้งดีและไม่ดี หากสิ้นสุดที่คำไม่เป็นมงคลก็ถือว่า ดาบเล่มนั้นไม่ต้องโฉลกกับตัว ต้องหาดาบเล่มใหม่ต่อไป หากตกโฉลกที่ดีก็

ถือว่าเป็นดาบที่ดี ซึ่งโฉลกดาบนั้นมีหลายสำนวน แตกต่างกัน ดาบหนึ่งเล่มเมื่อใช้โฉลกสำนวนหนึ่งอาจจะตกโฉลกไม่ดี แต่หากใช้สำนวนอื่น

อาจจะตกโฉลกดีก็ได้

โฉลกดาบต่อไปนี้ ชมรมคนรักดาบซึ่งครูพรชัย ตุ้ยดงเป็นที่ปรึกษาของชมรม ได้มาจากท่านพระครูอดุลสีลกิตต์ เจ้าอาวาสวัดธาตุคำ อำเภอ

เมือง จังหวัดเชียงใหม่ มีใจความดังนี้

๑.  ดาบแก๊ะแงะ                                      ไม่ดี

๒.  ดาบแก้แหง้                                        ไม่ดี

๓.  มัดศอกแป้ปายหลัง                            ไม่ดี

๔. เปิ้นฮอมจังเสี้ยงตึงบ้าน                       ไม่ดี

๕. ขี้คร้านบ่มีของ                                     ไม่ดี

๖. ตกจองหัวหวาก                                   ไม่ดี

๗. เข้าป่าหมากตายทรง                           ไม่ดี

๘. สะพายถุงเหลืองแอ่วค้า                         ดี

๙. ขี่ม้าเตียวเมือง                                       ดี

๑๐. คำเหลืองเต็มไต้                                   ดี

๑๑. ไถ่ชู้แก้วมานอน                                   ดี

๑๒. ซื้อม้าปอนมาขี่                                     ดี

๑๓. แทนที่ขุนแสน                                      ดี

๑๔.ขึ้นนั่งแทนแขวงปราสาท                       ดี

๑๕. นั่งอาสน์หอคำ                                  ดีมาก

นอกจากการวัดโฉลกดาบแล้ว ชาวล้านนายังมีความเชื่อเรื่องชะตาดาบกับปีเกิดทั้ง ๑๒ ราศีว่า

ผู้ที่เกิดไหนควรจะใช้ดาบประเภทไหน ความยาวเท่าไหร่ และสายดาบสีอะไร จึงจะเหมาะสม มีรายละเอียดจากชมรมคนรักดาบอธิบายไว้ดังนี้

ใบหอกมีลักษณะเป็นแบบโตมรในรูปครับ  แต่ว่าทรวดทรงเป็นแบบใบหอกของไทยครับ  สวยมากเลยครับ 

อยากทำแบบส่งให้ช่างทำให้เหมือนกันครับ 

คู่บนคือ เสโล ครับผม ใบล่างคือ ใบง้าววว...ครับ ลุงเล็ก 

ข้อมูลของเสโล ชื่อของเสโล มี 2 แบบครับ  1. เสโล (โล่) - คัน, ด้าม  2.เสโล (อาวุธใช้บนหลังช้าง)

ขอขอบคุณข้อมูลจาก Blog คุณ Arnon's ครับ

หากจะกล่าวไป คนไทยโบราณก็คิดค้นอาวุธขึ้นใช้เองซึ่งก็มีทั้งใหญ่เล็กต่างกันไป ดูสวยงามและมีศิลปมากจนมาในสมัยอยุธยาตอนกลาง

ที่อิทธิพลชาวตะวันตกและจีนเริ่มเข้ามามาก เราจึงเริ่มมีการใช้ดินปืน ปืนใหญ่ ปืนคาบสิลา ปืนยา ปืนนกสับกันแพร่หลายขึ้น ทีนี้อาวุธไทย

โบราณจริงๆเลย มีอะไรบ้าง เรามาติดตามกัน  หลายคนคงคุ้นหูกับประโยคที่ว่า "หอก ดาบ ดั้ง เขน โล่ห์ เสโล โตมร" มาบ้าง แต่ใน

ความเป็นจริงแล้วอาวุธไทยโบราณทั้งแบบสร้างเอง และแบบประยุกต์ยังมามากมายกว่านั้นอีก ซึ่งนอกจาก หอก ดาบ ดั้ง เขน โล่ห์ เสโล

โตมร แล้วยังมี กระบอง กระบองดั้ง พลอง ทวน ง้าว ของ้าว ธนู แหลน หลาว ปืนคาบศิลา ปืนยา ปืนนกสับ ปืนใหญ่ มีดสั้น กริช กระบี่

เป็นต้น

---

เสโล

สำหรับเสโลนั้นมักสับสนกันว่าเป็นอาวุธหรือเครื่องป้องกัน ทั้งนี้ทางผมเองเชื่อมั่นในข้อมูลว่าเป็นเครื่องป้องกัน โดยเสโลนั้นเป็นเครื่อง

ป้องกันข้างม้า ทำด้วยโลหะกลมๆหรือครึ่งวงกลมคล้ายโล่ห์ขนาดใหญ่ แขวนไว้บริเวณชายซี่โครงม้าทั้งสองด้าน ในขณะเดียวกันก็มัก

ประกบไว้ข้างสัปคับช้างเพื่อป้องกันกลางช้างโดนทำร้าย ดังนั้นเสโลจึงเป็นเครื่องป้องกัน บางกลุ่มกล่าวว่า เสโลเป็นอาวุธคล้ายหอกซัด

หากแต่ไม่ได้มีไว้ซัด แต่ใช้ทิ่มแทง ทั้งนี้ทั้งนั้นข้อมูลไม่ชัดแจ้งจึงเชื่อได้ว่าเป็นเครื่องป้องกัน

---

ง้าว

ง้าวที่ใช้กันแพร่หลายในยุคอยุธยาตอนกลางเป็นง้าวจากแบบไทยและง้าวแบบจีนซึ่งมีลักษณะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ง้าวแบบไทยจะ

คล้ายกับนำเอาดาบมาเลาะเอาด้ามออก แล้วต่อด้ามให้ยาวเหมือนด้ามหอก ดังนั้นใบง้าวจะเรียวเหมือนดาบ แต่จริงๆแล้วเป็นการตีขึ้น

เฉพาะ ไม่ได้ใช้ดาบอย่างที่ว่า เพราะใบง้าวไทยจะแข็ง หนา และหนักกว่าดาบมาก มีคมยาวตลอดด้านโค้งด้านเดียว เป็นอาวุธที่ต้องใช้

ความชำนาญเป็นพิเศษสำหรับผู้ใช้ ต้องฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เป็นอาวุธพิเศษสำหรับผู้ชำนาญอาวุธยาวโดยเฉพาะ ใช้แทงหรือฟันก็ได้ มี

อาณุภาพการทำลายมาก ด้วยน้ำหนักจำเป็นต้องใช้ผู้ที่ร่างกายกำยำแข็งแรงหยิบยกขึ้นฟาดฟัน และด้วยแรงของผู้ใช้กับน้ำหนักของอาวุธ

ทำให้ง้าวเป็นอาวุธสำหรับกองรบที่ต้องการทำลายกองรบที่มีการป้องกันอย่างดีของข้าศึก เช่นกองรบที่ทหารสวมเกราะหนา หรือแม่แต่

กองเขนก็สามารถถูกทำลายได้ด้วยผู้ชำนาญง้าว สำหรับง้าวจีนลักษณะการใช้งานจะคล้ายกัน ต่างกันที่น้ำหนักเนื่องจากด้ามง้าวมักทำ

ด้วยโลหะ และใบง้าวจะใหญ่มาก ใบง้าวจะกว้างมาก และโค้ง มีคมด้านเดียวคล้ายง้าวไทย มักมีลายลายสลักไว้บนใบง้าว เป็นง้าวที่ได้รับ

อิทธิพลเข้ามาจากชุมชนจีนย่านวัดพนันเชิง

ข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธไทยโบราณในสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

ข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธไทยโบราณในสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราชขอขอบคุณ ข้อมูลจาก Blog คุณ Arnon's   ภาพ จากวิวัฒนาการแห่งศัตราวุธในกองทัพบกไทย ครับ 

ดาบ
ดาบเป็นอาวุธที่แพร่หลายและนิยมใช้ที่สุดมีด้ามจับสั้นนิยมทำด้วยไม้ หรือในกรณีเป็นเครื่องศาตาราวุธของกษัตริย์ หรือเป็นอาวุธประจำตำแหน่งเจ้าพระยา ขุน ก็จะหุ้มด้วยแผ่นทองลงลักษณ์ มีใบดาบยาวเป็นโลหะ หากเป็นดาบเบาที่จับมือเดียว ด้ามจับจะสั้นขนาดที่ยาวกว่าความกว้างฝ่ามือเพียงเล็กน้อย แต่ถ้าเป็นดาบที่ใช้บนหลังม้า จะเป็นดาบที่หนักมากและใบดาบยาวมาก โดยดาบไทยแท้ๆนั้นจะเป็นดาบที่ลับคมด้านเดียว และเป็นดาบโค้งเล็กน้อย ส่วนใกล้ด้ามจับจะแคบกว่าส่วนปลายดาบที่โค้งแหลมไปทางด้านที่ไม่ได้ลับคมซึ่งจะกว้างกว่า เนื่องจากภูมิปัญญาของชาวไทยสมัยโบราณทราบว่า การที่ทำให้ส่วนปลายใหญ่กว่าส่วนด้ามจะเป็นการเพิ่มมวลโลหะให้ส่วนปลายเมื่อเหวี่ยง โมเมนตั้มของมวลจะอยู่ที่ส่วนปลายมากทำให้แรงเฉือนทะลุเครื่องป้องกันเข้าสู่ผิวหนังมีมาก ดาบไทยแท้ๆจะใช้โลหะผสมที่เหนียวทนทานรับคมดาบได้กล่าวคือประทะดาบกันได้ไม่ต้องกลัวหัก และบาง คมมาก นอกจากนั้น ในรัชสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราชยังมีดาบอีกหลายประเภท เช่น คาตานะเป็นดาบญี่ปุ่นเป็นดาบลับคมด้านเดียวและโค้งเช่นของไทย แต่จะหนากว่า ยาวกว่า และปลายเรียวกว่าส่วนใกล้ด้ามจับเล็กน้อย เปราะแต่คมกริบ เพราะใช้เทคนิคการตีดาบโดยนำโลหะมาตีเป็นแผ่นแล้วตีทบไปทบมาจนเป็นรูปดาบ กองรบที่ใช้ดาบนั้นมักเรียกว่า กองทะลวงฟัน คือ เป็นกองรบที่ตามต่อตีเพื่อทำลายกองรบของข้าศึกถึงวงใน มุ่งหวังสังหารข้าศึกให้มากที่สุด และเป็นกองทัพที่ต้องได้รับการฝึกมาในระดับหนึ่ง หรืออาจเชี่ยวชาญเลยก็ได้ เป็นอาวุธที่นักรบทุกคนต้องใช้เป็นตั้งแต่ระดับชาวบ้านไปจนถึงพระมหากษัตริย์ เป็นอาวุธที่มีเพลงอาวุธและตำรามากมาย ลึกล้ำ เพลงดาบไทยเป็นเพลงดาบที่สวย เป็นเพลงดาบที่มีทั้งรุก และรับ จตุรังคบาท คือ ทหารพิเศษที่รักษาเช้าช้างก็ใช้ดาบเป็นอาวุธ

 โดยมากผู้ใช้ดาบเป็นอาวุธขั้นสูงมักใช้ดาบสองมือ คือ มือละด้าม คล่องแคล่วเปรียบได้กับมีสองคนในคนคนเดียว ข้างนึงรับ ข้างนึงรุก ข้างนึงหลอก ข้างหนึ่งจู่โจม

ขอขอบคุณ ข้อมูลจาก Blog คุณ Arnon's   ภาพ จากวิวัฒนาการแห่งศัตราวุธในกองทัพบกไทย ครับ 

ขอถามน้าตั้มซักหน่อยครับ  คือว่าที่ในพิพิธภัณฑ์ที่สุโขทัยเขาติดป้ายเขียนว่าโตมรไว้ที่หอกสามง่ามน่ะครับ  

แต่ดูจากที่น้าตั้มอธิบายถึงรูปร่างของโตมรแล้วไม่เหมือนกันเลยครับ  เลยงงอยากถามว่าแล้วหอกสามง่ามจริง ๆ เขาเรียกว่าอะไรกันแน่ครับ    

ความรู้ทั้งนั้นครับ

นอกจาก 3 ประเภทที่แบ่งอย่างกว้างๆ แล้ว ยังแบ่งดาบตามรายละเอียดการใช้งานได้อีก
ขอขอบพระคุณข้อมูลจากบทความของ อ. วิลักษณ์  ศรีป่าซาง มา ณ ที่นี่ด้วยครับ
1. ดาบยศ หรือ ดาบเจ้าดาบนาย หมายถึงดาบที่ใช้ประกอบยศ ประกอบตำแหน่ง เช่น พระแสงดาบ ดาบเจ้าเมือง ดาบสรีกัญชัย
ดาบอาญาสิทธิ์ ตามขนบในงานวรรณกรรม เป็นดาบที่พิถีพิถันในการทำ เน้นความงดงามอย่างวิจิตรบรรจง โดยเฉพาะฝักและด้าม
เน้นเป็นเครื่องประดับมากกว่าจะใช้งานได้จริง

 2. ดาบใช้  หมายถึงดาบที่ใช้งานได้จริง ๆ กล่าวคือ ใช้ฟันหรือแทง ใช้ต่อสู่ฆ่าฟัน เป็นอาวุธเป็นดาบขนาดใหญ่ หนา มีน้ำหนัก เน้นความคงทนแข็งแกร่ง 

3. ดาบฟ้อน  หมายถึงดาบที่ใช้ในการแสดง เช่น การฟ้อนดาบ การแสดงนาฎดนตรี หรือการแสดงละคร ดาบประเภทนี้อาจใช้ดาบจริงหรือดาบจำลองก็ได้ 

 4. ดาบพิธีกรรม  หมายถึง ดาบที่จำลองขึ้น อาจทำจากไม้ กระดาษหรือรูปวาดให้หมายถึงดาบ เป็นต้น ดาบพิธีกรรมนี้ อาจใช้ดาบตามที่กล่าวมาทั้งสามข้อ
ก็ได้ ดาบพิธีกรรมบางเล่มเป็นดาบครู หมายถึง เป็นดาบของครูฟ้อนดาบฟ้อนเชิง เป็นมรดกสืบสายด้านศิลปะที่ครูเค้าจะมอบให้แก่ศิษย์ที่มีคุณสมบัติจะสืบครูได้

แร่เงินโดนสารที่เข้ากำมะถันมันดำก็จริงนะน้านนท์

แต่พวกเล่นเครื่องเงินเขาว่ามาว่ามันดูไม่เป็นธรรมชาติครับ  และดูกันออกซะด้วย

ถามเขาต่อว่าทำไงดี   เขาก็บอกว่าทิ้งไว้โดนอากาศก็ดำเอง  เร็วช้าตามสภาพแวดล้อมและเนื้อเงิน

แต่สวยกว่า

เล่มนี้ดาบเมือง ทรงใบข้าว ฝีมือพ่อทันครับ ตีจากเหล็กตลับลูกปืนครับ ใบดาบทรงสวยทอดตัวจากโคนใบดาบไล่เพรียว
ขึ้นไปจนถึงปลายดาบ การถ่ายภาพไม่สามารถดึงความงามออกมาได้เต็มที่ครับ ต้องเห็นตัวจริงได้สัมผัสจริงครับ

เล่มนี้โคนใบดาบหนาถึง 4 หุน

ช่วยแนะนำมีดเหน็บลายสวยๆ ให้หน่อยครับ เช่น ลายหุบกระทิง ลายเครือวัลย์ ของสุโขทัย (ต้องสวยกว่านี้นะครับ )  เป็นข้อมูล..มีดลายสวยของไทย........   สักวันคนในเว็ปคนรักมีด อาจหยิบมาทำหนังสือ

   หรือเขียนเป็นตอนๆ ส่งมาลงฟรีในหนังสือพระเครื่องเล่มหนึ่ง....ส่งมาเถอด

มีดาบหัวมน มาให้ชมครับผม เป็นดาบเปลือยครับไม่มีฝัก จุดสังเกตจากคอดาบ สวยมากครับ 

สำหรับผู้ที่ชื่นชอบอาวุธยาว
 

สำหรับผู้ที่ชื่นชอบดาบ แต่ในภาพสายสะพายอยู่ผิดที่ไปหน่อย สงสัยทำความสะอาดแล้วลืมเอาเข้าที่เดิม

ไม้บางจังครับ   แค่เห็นวิธีการเขียนแบบด้วยดินสอแล้วไม่มีอะไรต้องแนะนำแล้วครับ

เหลือแค่ฝึกความชำนาญอย่างเดียวแล้ว อย่างนี้ผมมีคู่แข่งแล้วละซิเนี่ย

กระทู้ดีๆ อย่างนี้น่าปักหมุด

ผู้เขียน (อ. วิลักษณ์  ศรีป่าซาง) สนใจที่จะศึกษาความเป็นมาและรูปแบบของดาบเมืองเมื่อได้เข้าร่วมจัดงานสืบสานล้านนาครั้งแรก เมื่อต้นปี

พุทธศักราช 2540 และในงานดังกล่าวสังเกตเห็นว่า บรรดาพ่อครูทางสายฟ้อนดาบฟ้อนเชิงต่างมีดาบประจำตัวกันคนละเล่ม ถือเป็นดาบครูเป็น

ดาบศรัทธาแพงค่า แพงเกินกว่าจะนับราคาซื้อขายกันตามร้านขายของโบราณ ค่าของดาบครูนั้น ผนวกกับความเคารพนบไหว้เจ้าของดาบเข้า

ไปด้วย และบรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายต่างให้ความเคารพดาบนั้นราวกับเป็นตัวแทนของครู ดังเช่นการฟ้อนดาบของครู ดาบครูเชิงแห่งแม่ฮ่องสอน

งานสืบสานล้านนาครั้งที่ 3 ปี พ.ศ. 2542 บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายต่างขอร้องให้ครูดาบใช้ดาบของตนในการฟ้อนในครั้งนั้น ผู้เขียนตังคำถามกับ

บรรดาลูกศิษย์เหล่านั้นว่า เหตุใดถึงอยากให้ครูใช้ดาบของตัวเองฟ้อน ได้คำตอบที่มีใจความพ้องกันคือ เพราะเป็นครูเค้าและถือเป็นสิริมงคลแก่

ดาบของตนเองอย่างยิ่งเมื่อครูเค้าได้มีโอกาสจับดาบของคนออกฟ้อน 

( แลวโดยพ่อหนานบุญมา ภาพจากงาน "พิธีไหว้ครูชมรมศิลปะพื้นบ้านล้านนา จ.เชียงราย" )

ประเภทของดาบ ขอขอบพระคุณข้อมูลจากบทความของ อ. วิลักษณ์  ศรีป่าซาง มา ณ ที่นี่ด้วยครับ

ก่อนที่จะเล่าเรื่องดาบเมืองไปตามลำดับนั้น ขอกล่าวถึงดาบที่ปรากฏในตำนาน เพื่อเป็นการเกริ่นนำเรื่องสักเล็กน้อย ยามเป็นละ

อ่อนเด็กน้อย ได้เห็น ดาบคืออาวุธที่พระโพธิสัตว์เที่ยวเดินจรในป่าตามจิตรกรรมฝาผนังในพระวิหารหรือหน้าผ้าฉากลิเก ดูแล้ว

เป็นดาบหลูบคำหรือฝักเป็นทองเหลืองอร่าม เรียก ดาบสรีกัญชัย หรือพระขรรค์ชัยศรี ดาบอาญาสิทธิ์หรือดาบศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นที่

ต้องตาและต้องใจของเหล่าเด็กชายวัยประถมศึกษายิ่งนัก นี่ยังไม่รวมดาบทองคะนองฤทธิ์ในหนังจีนว่าจะน่าหลง

ดาบสรีกัญชัยในตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ฉบับเชียงใหม่ 700 ปี (2538 : 38) นั้น เป็นดาบของพระเจ้ามังรายที่มอบให้ราชบุตร

เจ้าขุนครามใช้เป็นดาบอาญาสิทธิ์แทนพระองค์เพื่อนำทัพเข้าห้ำหั่นศัตรู ดาบเล่มนี้มีเตชะฤทธีมากนัก เป็นดาบสืบมาตั้งแต่

ลวจังราชเจ้าต้นราชวงศา ในตำนานกล่าวว่า “มีเตชะมากนัก คันเอาออกปัดเมื่อใดหัวใจริพลทังหลาย ฝูงเปนสุรโยธาหากบัง

เกิดสุรภาวะกล้าหานซู่คน ด้วยอานุภาวะแห่งดาบเถี่ยนนั้น แล” ดาบสรีกัญชัยเล่มดังกล่าวนีจะมีลักษณะอย่างไรไม่ปรากฏชัด

อาจมีลักษณะเช่นเดียวกับดาบของพระโพธิสัตว์ตามภาพจิตรกรรมฝาผนังก็เป็นได้ ส่วนว่าดาบจริง ๆ หรือดาบที่ใช้อย่างเป็นทาง

การนั้น กำหนดได้กว้าง ๆ เป็น 3 ประเภทคือ

1. ดาบทหาร 

2. ดาบตำรวจ 
3. ดาบสำหรับประชาชนทั่วไป

แก้ไขกระทู้ให้อ่านง่ายขึ้นแล้วนะครับ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน

อยากได้แผนที่บ้านของสล่าทันครับ

ดูรูปแล้วอยากไปสัมผัสกับของจริง....รบกวนด้วยครับ

ขอนุญาตโชว์หอกที่มีอยู่ครับ  ใบหอกกับปลอกรัดที่ด้ามเป็นของเก่าติดมากับหอก

แต่ด้ามกับกระบังหอก  ทำใหม่ครับ  ด้ามใช้ไม้ไผ่เป็งทำครับใช้สีพ่นเคลือบครับอยากลงรัก แต่หาไม่ได้  

ใบหอกยาวประมาณ  15  นิ้ว   ตรงโคนใบตีเป็นเหลี่ยมเว้า แบบกลีบมะเฟือง   สภาพโยรวมตอนที่ได้มาถือว่าใบค่อนข้างสมบูรณ์ครับ  

ช่วงตรงโคนใบหอกครับเป็นแฉกแบบกลีบมะเฟือง  ลองสอบถามช่างรุ่นปัจจุบันหลายท่านดูแล้วครับว่าตีได้ไหม  

คำตอบเดียวกันทุกคนครับว่า  ไม่ได้      กระบังที่เป็นทองเหลืองทำขึ้นมาใหม่ภายหลังครับ  ของเก่าผุพังไปแล้วครับ

ดูความหนาของโคนใบหอก  ด้านข้างบ้างครับ  ผมมี 2 อัน ลักษณะตรงโคนใบหอกหนาเหมือนกันแบบนี้แหละครับ

แต่อีกใบเป็นแบบเหลี่ยมธรรมดา  ไม่เว้าครับ

ด้ามใช้ไม้ไผ่เป็งทำครับ  แต่ลำนี้ยังไม่ค่อยแก่เท่าไหร่  น้ำหนักยังไม่ค่อยดี  ความทนทานยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ถ้าเป็นลำที่แก่ ๆ น้ำหนักกับความแข็งแรงจะดีมาก ๆ เลยครับ   ผิวก็จะเรียบเกลี้ยง   ลำนี้ผิวไม้เหี่ยวเพราะว่าตัดลำที่ไม่แก่มาทำนะครับ

หนังสือดีมากเลยครับ คุ้มจริงๆเล่มละ200  สั่งไป3วันได้ของแล้ว

ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆ หนังสือดีๆครับ

ดาบหุ้มทอง (หลูบคำ) พระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงษ์ เจ้าหลวงเชียงใหม่องค์ที่ 6 ถวายวัดพระธาตุศรีจอมทอง ปี พ.ศ.2404 

ผมเคยกราบเรียนถามเรื่องเครื่องเทียมยศของเจ้าหลวงเชียงใหม่กับ เจ้าวงศ์สักก์ ณ เชียงใหม่ หลานชายคนแรกในพลตรีเจ้าแก้วนวรัฐ เจ้าหลวงเชียงใหม่องค์ที่ 9  ว่า เมื่อยกเลิกระบบเจ้าแล้ว ของประกอบพระเกียรติยศ เป็นเช่นว่า กระจุ๋มหัว เกิบคำ ต้ำต้นคำ  หรือแม้แต่ดาบประกอบพระเกียรติยศ เจ้าลุงเคยเห็นบ้างหรือไม่ เจ้าตอบว่า ของสูงเหล่านั้น เป็นของพระราชทาน น่าจะกลับคืนสู่ส่วนกลางแล้วกระมัง แต่ถ้าพูดถึงดาบ ที่วัดพระธาตุศรีจอมทอง มีดาบหลูบคำอยู่คู่หนึ่ง เป็นของพระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงษ์  เจ้าหลวงเชียงใหม่องค์ที่ 6 จะเป็นพระแสงประจำพระองค์หรือทรงสร้างถวายพระธาตุ ก็ไม่แน่ใจ  

สวยมากเลย ขอบคุณครับ

ช่วงนี้เริ่มเก็บข้อมูลเรื่องการประกอบการเข้าด้าม ได้ความรู้ ได้เทคนิควิธีการดีๆจากปิยมิตรหลายๆท่าน เรื่องการตีใบซึ่งเป็นหัวใจของศัสตราวุธ

ก็มีน้ามิตรมุ่งหน้าฝึกฝนอยู่ น้ามิตรได้ครูดี ส่วนการทำด้ามทำฝักหลายๆ คนก็ทำเป็นทำได้กันบ้างแล้ว เรื่องชุดประกอบด้ามก็เป็นส่วนหนึ่งที่มองข้าม

ไปไม่ได้ ผมจะลองศึกษาลองทำขึ้นมาดู เอาเป็นรูปแบบลวดลายของช่างในยุครัตนโกสินทร์ปัจจุบันเรานี่ละ คิดทำลวดลายใหม่ๆ ขึ้นมาดูบ้างดีกว่า

ไม่รู้งานจะออกมาเป็นเช่นไร แต่น่าจะดีที่สุดสำหรับผมแล้ว อย่างน้อยก็ได้ลองสร้างสรรค์งานศัสตรากับเขาบ้าง ด้วยความรู้อันน้อยนิดที่มีอยู่จะพยายาม

ทำออกมาให้ดีที่สุดครับ    ของเก่าสวยงามล้ำค่า อยากมีอยากได้กับเขาบ้างแต่หายากเหลือเกิน 

ขอยกคำของ คุณตันมาเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์งานกัน : ความเชื่อเป็นจุดเริ่มต้นหนึ่งของความสำเร็จ เชื่ออย่างไร คิดอย่างไร เราจะเดินไปอย่างนั้น

ต่ออีกนิดกับเรื่องนี้ครับ  "ของ้าว"  เป็นอาวุธด้ามยาวสำหรับใช้ต่อสู้บนหลังช้าง แตกต่างจากง้าวตรงที่มี ของ้าว มี "ขอ" สำหรับสับ
บังคับช้างติดอยู่ที่โคนตัวง้าว (คันง้าว=ด้าม) ลักษณะของขอเป็นเหล็กปลายงอแหลมติดอยู่กับตัวง้าว

นอกจากนี้ ยังมี "ขอ" ที่ใช้เกี่ยวข้องกับช้างเช่น

ขอเกราะ เป็นขอช้างที่มีปลายโค้ง ใช้ในพิธีของช้าง

ขอปิ่น เป็นขอช้างที่มีปลายเป็นยอดปิ่น

ขอหอก เป็นขอช้างที่มีปลายเป็นหอก

ขอไม้เท้า เป็นไม้ขอสำหรับเจ้าหน้าที่กรมช้าง ใช้ถือในงานพิธีของช้าง

ชอบเข้ามาอ่านกระทู้นี้บ่อยๆครับสนุกได้สาระดี ....  วันนี้มีดาบมาใช้ชมคล้ายกับภาพ ที่คห.2089 ของคุณ tamusung ที่สวยระดับชาววัง  แต่ของผมแค่ระดับชาวไทยภูเขา... มีภาษาจีนตอกไว้ด้วย มักจะพบดาบลักษณะนี้นี้ในตอนเหนือของพม่า บนภูเขาของไทย ลาว และจีนตอนใต้แถบยูนาน

นานๆจะมีโอกาศเข้ามาร่วมสนุก  ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมครับ

ฝากรูปการถักเชือกแบบ  ตะเข้ขบฟันไว้ให้พี่ท่านได้ชมกันครับ  

ใบดาบเล่มนี้เป็นของโกเนี้ยว  ซื้อใบเปล่าของแกมา  ทำด้ามถักเชือเองครับ  

เพิ่ม

สวัสดีครับ สมาชิกใหม่ครับ

ผมได้ง้าวมา 1 เล่มแต่ไม่รู้รายละเอียดเลย ขอความรู้ด้วยครับ เป็นง้าวอะไร

คอบคุณครับ

ถึงว่าผมถักอยู่ตั้งนาน กลับไม่ได้ซักที เพราะปมแรกตอนกลับมันจะเลื่อน ป้องมัดปมก่อนนี้เอง เดี๋ยวจะลองถักใหม่ครับ

จับถนัดมือดีเหมือนกัน นิ้วชี้เกี่ยวตรงข้อลูกแก้วใหญ่ได้พอดี  แต่นิ้วโป้งเกือบเกี่ยวอะไรไม่ได้เสียแล้ว ตกใจเสียงผบ.เรียกไปทานข้าว

ลูกหมูถลามาเข้านิ้วโป้งซะงั้น 555 

ขอโทษทีครับมาตอบช้าไปหน่อย    ก็ลองดูจากที่เขาถักสร้อยพระขายนะครับ ลองทำเล่นดูเลยทำเป็นนะครับ

ขอบคุณครับ   ลองหัดทำดูนะครับก็ยังไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่  ต้องฝึกถักให้มากกว่านี้อีกหน่อยครับ

  สวยมากครับ

อันนี้ขอแจงว่า เราคนไทย ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอกครับ "เรื่องศิษย์รักศิษย์หวง"  ครูเป็นผู้และทำให้ลูกศิษย์รู้สึก ใครว่านอนสอนง่ายเรียกใช้ได้

ง่ายก็เรียกใช้บ่อยหน่อย ใครดูมีแววมีความตั้งใจ ก็ถ่ายทอดให้มากหน่อยเพื่อหวังให้รักษาสืบต่อหลักวิชาและ "ทำมาหาเลี้ยงตนเองต่อไปได้"  

ส่วนใครไม่เข้าหาครูก็อดรู้เคล็ดวิชาไป  ส่วนศิษย์ด้วยกันเองเป็นผู้เรียกขานคำนี้ขึ้นมาครับ แต่ผมเชื่อว่าด้วยความหมั่นใส้มากกว่าอิจฉานะครับ

เรื่องนี้มีจริงครับ น้าศรศิลป์ ผมนี่แหละตอนเรียนโดนเพื่อนเรียกเหน็บแนมกันตรงๆเลย แต่ส่วนใหญ่จะด้วยความหมั่นใส้น่ะครับ เพราะหมดสมัย

ที่จะมานั่งอิจฉากันเสียแล้วละครับ เค้าไม่ค่อยสนใจเรียนกันแล้ว ส่วนใหญ่มาเรียนเพราะไม่รู้จะไปเรียนอะไรหรือสอบที่อื่นไม่ติด ส่วนพวกที่มุ่งมั่น

มาตั้งใจมาเรียน จะเอาแต่คิดเรื่องเรียนและฝึกฝนฝีมืือ จนไม่มีใจมาคิดอิจฉากัน (แต่ถ้ารุ่นครูอาจารย์ผมนะยังเคยได้ยินกันอยู่)

ขอเล่าสั้นๆนะครับ นักเรียนคนนึงเรียนจิตรกรรมสากลแต่สนใจศิลปไทยมีความรู้ความสามารถและเข้าหาบรมครูศิลปไทยที่เป็นช่างสิบหมู่รุ่นเก่า

หลายๆท่านซึ่งสอนอยู่ที่เพาะช่างในขณะนั้น เด็กคนนั้นสนอกสนใจได้รับการถ่ายทอดสรรพวิชาต่างมากมายจากครู มากกว่านักเรียนที่เรียน

ศิลปะไทยโดยตรงเสียด้วยซ้ำ เมื่อเรียนจบด้วยความรู้ความสามารถท่านก็ได้เข้ารับราชการเป็นครู และมีความสามารถมากจนได้เป็นถึงหัวหน้า

ภาควิชาศิลปไทยทั้งที่ท่านไม่ได้จบสายนี้มาโดยตรง แต่อยู่ได้พักเดียวท่านก็อยู่ไม่ได้ เพราะครูอาจารย์เดิมที่จบสายตรงมาไม่ยอมรับ จนครูท่าน

นั้นต้องยอมถอนตัวออกมาและไปสอนในแผนกเล็กๆ แทน นี่เป็นเรื่องจริงในสังคมคนเรียนสายช่างศิลปะ  ส่วนครูผู้มีความสามารถนี้ที่ผมกล่าวถึง

เป็นครูของช่างและศิลปินเก่งๆหลายท่าน อาจารย์สุดสาคร พ่อตู่ คุณหทัย บุนนาค ล้วนก็เคยได้เรียนกับครูท่านนี้มาแล้วทั้งนั้น เรื่องความอิจฉา

แก่งแย่งชิงดีกันนั้นมีอยู่จริงครับ น้าศรศิลป์   

"ศิษย์ไม่หาครูแล้วจะรู้วิชาได้กะไร มันจริงแท้และเป็นสัจจะธรรมที่สุดแล้วครับ " จริงครับแต่ผมเห็นว่าครูตั้งใจจะเผยแพร่ศิลปวิทยาการโดยไม่รอ

ให้ศิษย์เข้ามาหาก็มีอยู่มาก ผมเองประสบพบเจอกับเรื่องนี้แล้ว ปริศนามันเยอะจริงละครับพี่ไทยเราน่ะ  

เรื่องระบบข้าวสารผสมกรวดนั้น ผมคิดว่ามันก็คล้ายๆกับอีกหลายเรื่องครับ คิดง่ายๆว่า เราจะกำจัดเรื่องสินบนเรื่องการจ่ายใต้โต๊ะ ระบบพรรค

พวกเพื่อนฝูง ระบบอุปถัมภ์ เรื่องการใช้อำนาจนอกหน้าที่ หรือพวกเป็นข้าราชการแล้วเบ่ง ทับชาวบ้าน ยกตนข่มท่าน เราจะทำให้สิ่งเหล่านี้หมดไป

จากบ้านเราเมืองเราได้มั้ย?  หาคำตอบไม่เจอเลยครับ เราต้องทำใจครับ คนไทยให้อภัยกันได้อยู่แล้ว

ณ ปัจจุบัน หลายสรรพวิชาของไทยเราได้สูญหายไปแล้ว ทั้งตำรับยาไทย ศิลปไทยหลายๆแขนง วิชาการต่อสู้ต่างๆ อาจเป็นด้วยยุคสมัยกระมัง?

แต่ส่วนหนึ่งก็เพราะเรายังยึดขนบธรรมเนียมปฏิบัติวิถีไทย (ในแบบที่ไม่ควรยึด ผมไม่ได้หมายรวมไปทั้งหมดนะครับ สิ่งดีๆ ขนบธรรมเนียมดีๆยัง

คงมีอยู่ และควรรักษาไว้ แต่ในหลายๆสิ่งที่ไม่ดีก็ควรชำระ กฏมณเฑียรบาล ยังมีการชำระปรับปรุงให้เข้ากับยุคเข้ากับสมัยเลย)  ผมเชื่อว่าอยู่ที่ตัว

บุคคลมากกว่าครับ หลายคนที่เป็น "คนจริง" ต้องการสืบต่อและรื้อฟื้นยังคงมีอยู่จริง อ.ปริญญา เป็น 1 ในบุคคลนั้น ทั้งๆที่แม้ผมจะไม่เคยมีโอกาส

ได้พบได้พูดคุยกับท่าน แต่กลับรู้สึกได้ว่าท่านเป็นผู้ให้ เป็นครูอย่างแท้จริงครับ  

อันธงชาติเราก็ยังมีสามสี รวมเป็นธงไตรรงค์  คนไทยเราก็มีหลากหลายรูปแบบหลายวิถีมารวมกันรวมเป็นชาติ อย่าไปคิดมากครับ ทุกสิ่งอย่าง

ล้วนไม่จีรังยั่งยืนครับ นานๆได้คุยจริงๆจังๆ ก็แปลกๆตัวเองอยู่เหมือนกันครับ 

ดีแล้วครับ ถ้าป็นเรื่องธรรมผมจัดให้เป็นอันดับแรกของการเข้าใจชีวิต ถ้ามีอะไรคุยกัน แนะแนวทางให้ได้พอประมาณ

ถ้าคนมีธรรมเป็นแนวทางดำเนินชีวิต 50/50 จะคงดำรงชีวิตได้อย่างสงบ แต่ธรรมะนั้นต้องเป็นตามความเป็นจริง ตามความเป็นจริงคือตามธรรมชาตินั้นเอง

ขอสอบถามหน่อยครับ ว่าเหล็กที่ พ่อทั่น นำมาทำดาบนั้นเป็นเหล็กที่นำมาตีขึ้นรูปเป็นดาบหรือ
เป็นเหล็กแผ่นนำมาตัดแล้ว เจียเข้ารูปเป็นดาบ ครับ แล้วเหล็กที่ใช้เป็นเหล็กอะไรครับ
ผมสนใจ อยากได้ดาบ ไทยสักคู่นึง จึงขอสอบถามข้อมูลหน่อยครับ
ปล.สำหรับลูกค้า ตจว. วิธีการสั่งให้โทรเข้าเบอร์พ่อทั่นเองเลยใช่หรือเปล่าครับ

รบกวนสอบถามครับ    พี่ใช้อะไรทาฝักดาบครับ ขอวิธีการทาด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

เรื่องการทาฝัก สีดำๆ ที่เห็นผมทำนั้น เป็นสีย้อมไม้ตราปลาเบ็ดเบอร์ 5 ครับ ซึ่งจริงๆ ต้องใช้ยางรัก หรือที่เรียกว่า รักน้ำเกลี้ยง มีขายอยู่ที่ร้านขายพระ

ทำพระแถวๆ เสาชิงช้า กทม.  ที่ขายกันถึงจะเป็นรักเจือจางมาแล้ว แต่ก็พอใช้ได้ครับ ยางรัก จะแห้งด้วยไอน้ำและความชื้นครับ แต่ผมอยู่ภูเก็ต หารักยากครับ

(ไม่มีขายเลยด้วยซ้ำ)  เลยใช้สีย้อมไม้แทนครับ  โดยภาพนอกออกมาดูคล้ายๆกัน แต่การคงสภาพ ต่างกันครับ รักจะดีกว่า ทนกว่าสีย้อมไม้ 

สีย้อมไม้ตราปลาเบ็ด เบอร์ 5 สีมะเกลือ ส่วนผสมคือแอลกอฮอลล์ ที่มีขายอยู่คู่กัน ผสมเพื่อให้แห้งเร็วขึ้นครับ  ก่อนทาก็เอากระดาษทรายเบอร์ละเอียด ลูบๆ

ฝักดาบ ให้เสี้ยนไม้หายไปบ้าง และใช้แปรงขนกระต่ายทา ควรทาในที่ๆ มีอากาศถ่ายเท รอบละประมาณ 15-20 นาที ทาซ๊ำได้ครับ (แต่ถ้าเริ่มเข้มแล้ว

เนื้อสีจะมากหน่อย ควรทิ้งระยะเวลาให้นานขี้นอีก แล้วค่อยทาซ้ำ )  พยายามหาที่ๆ ไม่มีฝุ่น ทาจนเป็นที่พอใจ อยากได้สีเข้มแค่ไหน ตามใจเจ้าของครับ

แล้วทิ้งไว้ให้แห้งประมาณ 1- 2 วัน ใจเย็นๆ ครับ จากนั้นนำผ้าสะอาด ควรหาแบบขุยไม่หลุดง่าย เช่นเสื้อยืดเก่าๆ ยี่ห้อดีๆน่ะจะดีมากเลยครับ  ชุบแอลกอฮอล์

พอหมาดๆ ค่อยๆ เช็ดส่วนที่เป็นหวายเบาๆ ทั้งที่ด้ามและฝัก ให้สีย้อมไม้ที่ติดอยู่บนผิวหวายจืดจางลง เหลือแต่ในร่อง จนเป็นที่พอใจก็ทิ้งไว้ อีก 1- 2 วัน แล้วก็

เคลือบด้วยวานิชใสหรือยูรีเทน แบบทาภายใน มีทั้งชนิดด้านและชนิดเงา  แบบด้านจะสวยกว่า ให้ทาบางๆ พอเคลือบผิวหวายนิดหน่อย เป็นอันจบกระบวนการครับ 

อ้อ! ก่อนทำถอดสายสะพาย อิอิ ล้อเล่นครับ ก็ต้องถอดอยู่แล้ว แนะนำให้หากระดาษ มาพันรักษาใบดาบไว้หลายๆ ชั้นหน่อยน๊ะครับ เซฟตี้มือเราไว้ก่อนครับ

อย่างนี้ก็ไม่ธรรมดาแล้วนา

วันนี้วันเด็ก ผู้ใหญ่แอบไปเที่ยวพิพิธพัณฑ์เชียงใหม่ มาก เก็บภาพมาฝากครับ (แบบขออนุญาติ จนท.ใช้มือถือถ่ายครับ)

ง้าว 2 ด้ามแรก สวยงามวิจิตรมากครับ ป้ายแสดงข้อมูลว่า ง้าว ศิลปล้านนา เสียดายไม่เห็นใบ ด้ามหุ้มทับด้วยโลหะสีทอง(เป็นโลหะอะไรนั้นไม่มีข้อมูลแจ้งครับ)  ส่วนฝักเป็นไม้ ลงรัก หลูบคั่นด้วยโลหะสีทองเช่นเดียวกันครับ ส่วน 3 เล่มถัดมา (ภาพถ่ายไม่เห็นเล่มที่ 3 ) เป็นง้าวจีนด้ามหลูบเงินครับ ป้ายแสดงข้อมูลว่าง้าวจีน ศิลปล้านา ครับ

         reหอกใบพายติดขอ ครับเสร็จเมื่อไหร่จะเอามาให้ชมกันครับ  ขณะนี้กําลังรอให้รัก

ที่ทาคันหอกแห้งก่อนครับ เสียดายลําไม้ไผ่อวบไปนิด

สวัสดีครับพี่ตั้ม ผมทอมนะครับ ลูกชายสล่าทันช่างตีดาบครับ ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้มาเยือนเวปนี้นะครับ และขอบคุณพี่ตั้มมากนะครับที่ช่วยสนับสนุน  เดี๋ยวมีรูปอะไรเพิ่มเติมผมจะมาอัพเดทให้ชมกันนะครับ ^^

ยินดีต้อนรับครับ น้องทอม  รอให้น้องทอมมาที่นี่นานแล้วครับ และในที่สุดก็เป็นความจริงซะที พ่อทัน เป็นบุคลากรทางด้านวัฒนธรรม เป็นช่าง เป็นสล่า

ที่ยังอนุรักษ์และรักษาองค์ความรู้แขนงอาวุธไว้ และยังพัฒนาองค์ความรู้ที่ท่านมี มาประยุกต์ใช้กับงานสมัยใหม่ได้อย่างลงตัว น่าชื่นชมเชิดชูเป็นอย่างยิ่งครับ

ใบดาบของท่านแสดงอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชนชาวไทย ทางภาคเหนือ ออกมาอย่างชัดเจน ความรู้และประสบการณ์ของท่าน ที่สั่งสมมานับหลายสิบปี

ผมไม่อยากให้สูญไปครับ  ทุกวันนี้ iPod Macbook มาเต็มบ้านเต็มเมือง กลุ่มคนที่สนใจมีจำนวนไม่มาก แต่ก็สามารถทำให้เพิ่มขึ้นได้ ถ้าพวกเราช่วยกันครับ

เพิ่งเข้ามาอ่านครับ

ได้ความรู้มากเลย ขอบคุณน้าตั้มและสมาชิกทุกๆ ท่านครับ

ปลอกทองเหลืองเรียวๆ ที่ด้านหนึงบานอีกด้านแคบ ทำยังไงหรอครับ

สวัสดีครับยินดีต้อนรับครับ     ผมที่สั่งดาบบัวตูม  กับใบข้าวได้รับของแล้วครับ  สวยถูกใจครับ 

จะยากก็ตอนเริ่มต้น  ถ้าเริ่มต้นได้ก็ไม่ยากแล้วครับ    และจะยากอีกที่ก็ตอนเก็บหางเชือกครับ 

เขากวางคุด ลงรักปิดทอง จากหลวงพระบาง
เขา งา เขี้ยว นอ และอีกหลายอย่าง เป็นเครื่องรางทนสิทธิ์ คือมีฤทธีในตัว (เป็นความเชื่อครับ)

คนมีฝีมือ จับอะไรก็ดูดีครับ การสร้างงงานด้วยตนเองเป็นความภูมิใจลึก ๆ แต่ก็ระมัดระวังตัวด้วยครับ ของมีคม .

แจ้งข่าวสมาชิกหน่อยครับ เรื่องงานหลูบเงิน ปีก่อนราคารวมค่าแรงกรัมละ 45 บาท วันที่ไปถามราคา กรัมละ 80 บาท ถอยหลังแทบไม่ทันเลยครับ เห็นว่าตอนนี้เงินขึ้นราคา เห็นทีต้องรอให้ราคาตกก่อนละมั่ง ถึงจะได้ทำ -

เสียดายไม่ได้ถ่ายภาพไปทีละขั้น มาถ่ายอีกทีก็เกือบเสร็จแล้ว  เอ๊า! ลองนำมาใส่กับใบดาบดู พอดีเข้ากันมั้ย ใหญ่ไปรึปล่าวววว........

แต่ก็ยังต้องเก็บรายละเอียดกันอีกมากครับ ทำแล้วเสร็จแค่ช่วงคอด้าม ข้อลูกแก้วใหญ่และข้อลูกแก้วเล็ก 2 ข้อ ส่วนอื่นยังต้องเอาออกอีกมาก

แต่โดยรวมก็ดูหวานดีกว่านำไปกลึงกับเครื่องกลึงครับ และด้ามนี้ไม่กลมนะครับ ทรงของด้ามจะออก รีๆ หน่อยจับถนัดมือกว่าแบบกลมครับ

เข้าด้ามโดยให้ปลายใบดาบและส้นด้ามดาบขนานเป็นแนวเส้นเดียวกัน นอกจากจะสวยงามแล้ว ยังเอื้อต่อสมดุลของดาบครับ 

ถ้าเล่มนี้ได้ด้ามแบบนั้นใส่ ไม่รู้จะเข้าตาหรือเปล่าหนอ?

ดาบเล่มบน ดาบปลายแหลมใบข้าว ดาบเล่มล่าง ดาบหน้าลูกไก่ ตราเต่า.....ตราประจำของพ่อสล่าทันครับ เป็นดาบงามหงายทั้งคู่ครับ สันฝังตอง (ทองแดง) เหมือนกันทั้งสองเล่ม แต่เล่มหัวลูกไก่ฝังที่ปลายใบ 3 จุด ใบดาบเหล็กแหนบ ยาว 22 นิ้ว เข้าด้าม รัดหวาย ถักสายสะพายดาบด้วยฝ้ายทอมือ  สำหรับผู้ที่ให้ พ่อทันตีดาบให้ ก็อดใจรอกันหน่อยนะครับ พ่อทันตั้งใจทำงานให้กับท่านเสมอเหมือนกัน ทุกเล่ม ท่านทำให้ด้วยใจ และออกจะเครียดกับงานเพราะไม่อยากให้รอนาน แต่งานฝักกับด้าม ต้องใช้เวลาครับ รอหน่อยเดี๋ยวก็เสร็จครับผม  

ไม่ได้ซีเรียสครับ 

ได้แต่อ่านอย่างเดียว  ไม่มีความรู้อะไรมาเพิ่มเติมให้กระทู้เลย

พอดีชอบและสนใจเกี่ยวกับวิชาดาบสายต่างๆอยู่  เลยขอนำคลิปมาลงนะครับ

http://video.google.com/videoplay?docid=3347161776296229769#docid=5571435787012024701

ผมอ่านแล้วก็เข้าเข้าใจในเหตุผลของพี่ทั้งสอง

ส่วนตัวผมเองสะสมและศึกษาข้อมูลของอาวุธโบราณมาไม่ถึง 2 ปี การที่จะให้รับรู้ถึงความแตกต่างของอาวุธโบราณก็คงยากแต่ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ดั้งนั้นขีดความสามารถของการรับรู้ของแต่ละบุคคลก็ไม่เท่ากันอยู่แล้ว บางคนเคยเห็นของจริงบางคนเคยเห็นมาบ้าง แต่การได้มาซึ่งข้อมูลที่ถูกต้องนั้นเป็นสิ่งดีแน่นอน แต่จะอธิบายให้คนส่วนใหญ่เข้าใจนั้นเป็นสิ่งที่อยากกว่า ผู้ที่มีความรู้ ให้ความรู้กับผู้ที่ด้อยความรู้นั้นป็นสิ่งที่น่ายกย่อง แต่ศิลปะในการถ่ายถอดความรู้ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรมองข้าม

ตัวอย่างเช่น หัวข้อการพูดเหมือนกัน จุดประสงค์เดียวกัน คนหนึ่งมีมุกตลกไว้ให้ฮ่าไม่นะเบื่อ แต่อีกคนวิชาการอย่างเดียว ถามใจตัวเองซิอยากได้ความรู้จากบุคคลประเภทไหน ใครจะนิสัยอย่างไรผมไม่รู้ แต่ถ้าคิดจะเป็นผู้ให้จริงๆ (ให้ความรู้) ก็ต้องรู้เขารู้เราด้วยผลลัพธ์จะได้ออกมาดี  ไม่มีผู้ไดผิดหลอกครับ เพราะเขาทำในสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว อย่าไปคิดแทนคนอื่นเลยครับเพราะมันเป็นไปไม่ได้ (ยกเว้นพระอรหันต์)

***อย่างกรณีดาบของพี่โยเดีย ถ้าไม่มีเล่มอื่นมาเทียบเคียงให้เห็น ผมก็ดูไม่ออกอยู่ดีละครับ ที่สำคัญการพิมพ์ในกระทู้ถ้าพิมพ์ผิด อาจจะตีความหมายผิดเพี้ยนไปได้ โดยที่เขาไม่ตั้งใจแล้วจะทำอย่างไร /  ขอบคุณสำหรับความรู้

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย แค่อยากให้ตัวเองได้ประโยชน์จากแหล่งความรู้มากกว่านี้ 

ขอบคุณครับสำหรับความรู้

ส่วนตัวผมชื่นชมและยกย่องผู้ที่มีความรู้ และมีความเมตตาด้วย ให้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ทำให้ผู้ศึกษาไม่เครียด ไม่เกร็ง จะเข้าถึงตัวบุคคลได้ง่ายขึ้น ง่ายต่อการศึกษา ผมเองก็ยังต้องเก็บเกี่ยวความรู้เรื่องอาวุธโบราณอีกมาก ก็หวังเรียนรู้จากพี่ๆนี้แหละครับ

ขอบคุณครับ

สติ เมตตา ปัญญา จะทำให้เราเข้าใจกันง่ายขึ้น / ผิดถูกอย่างไรขออภัยด้วย

มาช่วยลงรูปครับ ขออนุญาติลงห้องของพี่ตั้มเลยแล้วกันครับ มีทั้งรูปเก่าและใหม่ แฮะๆ ไม่ว่ากันนะครับ

เดี๋ยวผมจะมาลงเพิ่มให้นะครับ

(ตอนนี้กำลังหาวิธีลงรูปอยู่ครับ)

...

ตกใจหมดเลย    เมื่อกี้เห็นยังงอยู่ว่า  ผมไม่เคยทำฝักแบบนี้นี่นา 

เพิ่งเข้ามาอ่าน

ความรู้มากมาย จำไม่หวาดไม่ไหว

ขอบคุณครับ

เพิ่งเข้ามาอ่านเหมือนกันครับ เพิ่งรู้ว่าบ้านเกิดผมก็มีช่างฝึมือดีดีอย่างพ่อทัน จะช้าอยู่ใย ต้องแวะไปเที่ยวหาซักหน่อย ขอบคุณท่าน tumza1028 มากนะครับที่นำมาถ่ายทอดข้อมูล

ขอบคุณมากครับสำหรับคำชี้แนะ ไว้เดียวผมโทรสั่งกับพ่อทั่นเองเลยละกัน หามานาน ดาบคู่งามๆอย่างนี้

ขออภัยครับ ลงรูปไม่ได้เลยครับ ที่จริงอยากจะลงรูปงานมีดดาบของพ่อสล่าทันนะครับ แต่ว่าพอลงรูปแล้วมันไม่มีรูปขึ้นครับ พอเข้าไปแก้ที่ URL ก็ยังเหมือนเดิม พึ่งถ่ายรูปมาเลยครับกะว่าจะลง

มีแต่ลิ้งครับ ลองคลิกเข้าไปดูได้เลยครับ

http://upload.siamza.com/file_upload/modify/190610/900179.jpg

http://upload.siamza.com/file_upload/modify/190610/900213.jpg

ลองเปลี่ยนมาใช้ HTML Code ซิครับน้องทอม น่าจะเข้ากับ Board กว่า สมาชิกหลายท่านรอชมอยู่ครับ เรื่องดาบเมือง เนี่ยหายไปจากใจคนไทยเกือบหมดแล้ว

ต้องช่วยกันครับ อย่างตอนเรียน ผมเรียนด้านงานช่างศิลปหัตถกกรรมไทย วิชาความรู้หลายอย่างไม่ได้ถูกบันทึกไว้เป็นตัวอักษรนะครับ จะอาศัยการถ่ายทอด

กันระหว่างครูกับศิษย์เท่านั้น นี่ละเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สรรพวิชาหลายอย่างสูญหายไป ความรู้ตรงๆ อย่างเช่นของพ่อสล่าทันเนี่ย น้อยนักที่จะยอมเผยแพร่ครับ

นับเป็นเรื่องที่ดี ที่ลูกชายพ่อสล่าทัน มาเผยแพร่ครับ (ได้คุยกับพ่อสล่าทัน ทำให้ได้ทราบ เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย และความจริง หลายๆเรื่อง หลายๆ อย่าง จากท่านครับ)

รู้อะไรทราบอะไรก็ช่วยๆ กันครับ พ่อสล่าก็ทำให้อย่างสุดฝีมือเท่ากันทุกเล่ม  ไม่มีมากหรือ น้อยกว่ากันครับ... ยืนยันเลย.......งานเหล็กไม่ช้า  จะใช้เวลามากหน่อยก็งานด้ามงานหวายนี่ละครับผม ตอนนี้หวายหายากมากๆ ต้องสั่งจากทางสุโขทัย

ต่อไปถ้าหวายหาไม่ได้ หรือตามีกับยายน้อม ผู้ทำงานเข้าด้ามเข้าฝักรัดหวาย ไม่อยู่แล้ว ดาบเมืองที่เข้าด้ามเข้าฝักแบบโบราณ ก็คงจะทำได้ยากยิ่งขึ้นไปอีกละครับ  

(ช่างตีดาบของญี่ปุ่นบางท่าน ทางประเทศยกย่องให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่มีชีวิตเชียวนะครับ แต่พอหันมาดูช่างไทย??????โดนลืม ไม่ได้รับการเหลียวแลจากจาก

หน่วยงานที่ดูแลด้านวัฒนธรรมเลย ไม่รู้มีไว้ทำไม........เสียดายภาษีประชาชนจริงๆครับ ด้วยความเคารพครับ....ทางกระทรวงน่าจะหันไปส่งเสริมสนับสนุนแบบจริงๆ

จังๆ ไม่ใช่ไฟลามทุ่งด้วยนะครับ มรดกทางภูมิปัญญาไทยของเราค่อยๆ เลือนหายไปทีละอย่างสองอย่างแล้ว ไม่สิเกือบหมดแล้ว เข้าใจว่างานด้านวัฒนธรรมมีมากแต่

ถ้าใส่ใจอีกสักหน่อย ทั่วถึงแน่ๆครับ)  ขอแก้ไขข้อความในวงเล็บจากเดิมนิดนึงเดี๋ยวบอรด์มีปัญหา

kiattisak_crma เยี่ยมยอดไปเลยครับผู้กอง (ไม่แน่ใจผมเรียกถูกรีป่าว)  โดยเฉพาะกระบี่เล่มบนสุด ผมเกือบไปสอบเข้าเรียนนายจ่าทหารเรือแล้วละครับ 

บ้านเกิดผมอยู่ชลบุรี แต่อีกใจชื่นชอบและรักด้านศิลปะ เลยมุ่งตรงมาทางนี้ อยากให้พี่ๆ สมาชิกช่วยกันรวบรวม ช่างไทยพื้นบ้าน ที่ยังคงสร้างสรรค์งานแนว

อนุรักษ์ เอาผลงานที่ท่านมีพร้อมชื่อช่าง ที่ท่านสะสมรวบรวม เอามาลงไว้ ข้อมูลจะได้ไม่สูญหายไปครับ อย่างน้อยก็ยังคงอยู่ที่นี่ ขอขอบพระคุณทุกท่านครับ

โคนใบกว้าง 2.9cm

เทียบก่อนล้าง หลังล้าง

วิวัฒนาการศัตราวุธ ในกองทัพไทย ขออนุญาตนำข้อมูลในหนังสือเล่มนี้เผยแพร่ต่อเพื่อเป็นประโยชน์แก่สาธารณะชนครับ ขอขอบพระคุณกองทัพบกที่จัดทำ

รวบรวมข้อมูล และองค์ความรู้เหล่านี้ไว้ แต่ขอเลือกมาลงเฉพาะหน้าที่น่าสนใจเกี่ยวกับ อาวุธไทยที่ใช้ในระยะประชิดตัวเท่านั้นครับ เอาลงหมดไม่ไหวครับ ขอบคุณครับ

ขอโชว์ตัวหน่อยครับ เพิ่งได้มาสด ๆ ร้อน ๆ เมื่ออาทิตย์ก่อนครับ เป็นง้าวเก่าครับ ได้มาจากพ่อค้าของเก่าที่รู้จักกัน 

เป็นดาบง้าวครับ ใบยาว ประมาณ 22 นิ้วปลอกรัดด้ามเป็นเงินครับ ค่อนข้างเก่าเลยครับ

เท่าที่ดูด้าม กับใบน่าจะเป็นของคู่ตัวกันมา  เสียดายหน่อยตรงที่ด้ามมีรอยหักอยู่  แต่คนขายได้หยอดกาวไว้ 

 ใบง้าวคด  น่าจะเคยผ่านการใช้งานมาแล้วครับ

ได้มาคู่กันกับหอกอีก 1 เล่ม แต่อันนี้ด้ามไม่ใช่ของคู่ตัวกันมา ครับ และปลอกรัดด้ามก็ค่อนข้างเสียหายมาก 

 ซ่อมคงยาก  ว่าจะเก็บไว้ใหช่างทำเลียนแบบเก่าขึ้นมาแทน

ณ ตอนนี้ ผมรู้สึกได้ถึง"ไฟริษยา และ เพลิงพ่าย" ครับ..

คิดว่าครั้งนี้ผมต้อง"ลงโรง" บ้างเสียแล้ว.

ทำให้ได้ข้อพิจารณาว่า เล่มบนน่าจะผ่านการใช้งานและลับปรับทรงมาแล้วเช่นกัน เพราะเมื่อสอดเข้าฝัก พอจะมองเห็นได้ว่า ความกว้างของใบไม่เต็มฝัก

แต่ความหนาสนิทดี  จากหนึ่งรูปแบบคลี่คลายกลายเป็นอีกรูปแบบ 

ผมเห็นดาบไทย ตกอยู่ในมือของคนที่ไม่ใช่คนไทย  ผมสังเวช ตัวเอง เป็นอย่างมาก ที่ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย  ก็มีแค่ทำให้เหมือนของเดิม แค่นั้น  เพื่อให้ลูกให้หลาน ได้ไม่ลืมกำพืช ตัวเองว่ามาจากไหน ตอนที่ผมไปแม่สอดปี2548  บางบ้าน มีดาบพม่าหลงเหลืออยู่และมีรูปเก่าๆ เค้าบอกผมว่านี่คือชาติของเค้า  ผมคิคดูว่า นั้นคงจะจริงเพราะว่า เค้าสูญเสียชาติไปให้แก่อังกฤษ ไทยเราไม่เคยเสีย เลยทำให้ลืม คำว่าชาติ

ถ้าคุณตั้ม  มีโอกาศได้เจอดาบงามๆๆในราคาที่ผมพอสู้ไหว  ผมก็ขอบูชาด้วยคนครับและหากมีกิจกรรมดีๆๆก็บอกผมหน่อยนะครับ

ขอบพระคุณมากครับ

ไว้จะอุดหนุนซักเล่มครับ

ขอบพระคุณครับพี่เหมราช  พ่อสล่าทันว่าหอกซัดเล่มใหญ่ทำตามแบบของพี่งดงามมากครับ ขอบพระคุณพี่มากครับ ที่นำพาของงามๆ มาให้เราได้ชม

และยังรักษาสืบต่อ สิ่งเหล่านี้เอาไว้ หอกซัดเข้าด้ามเสร็จเมื่อไหร่ พามาให้ชมกันบ้างนะครับ พวกเรารอชมอยู่นะครับผม

เอ่อ....ถ้าพอมีเวลานำอาวุธที่สะสมอยู่ มาลงให้ชมบางนะครับ ของจริงๆ สมัยนี้หาชมได้ยาก นอกจากที่พิพิธภัณฑ์ ซึ่งก็ไม่สามารถเก็บบันทึกภาพมาได้

ของสะสมส่วนตัวก็ไม่ค่อยมีให้ได้เห็นกันบ่อยนัก จะรอชมนะครับ 

ครูครับดาบสวยมาก ยิ่งถ้าเป็นหวายเดิมยิ่งงามลึก

งานศาสตราวุธเหล่านี้ แบบที่คุณภาพดีๆทั้งสวยทั้งแกร่ง  นับวันยิ่งลดน้อยถอยลงครับ ถ้า ณ เวลานี้ คิดว่าราคาสูงแล้ว  รอดูอีกซัก 5 ปี ซิครับ ราคาจะสูง

ขึ้นกว่านี้อีกหลายเท่าแน่ๆ ครับผม ถ้าตอนนี้มีกำลังพอหาได้ เก็บได้ก็รีบเถอะครับผม เชื่อผมซิครับ

มีดแหกรูปแบบต่าง ๆ เสียดายที่ปู่ครูหรือพ่อเลี้ยง****า เมื่อมรณาแล้ว ลูกหลานไร้ผู้สืบทอด จึงกลายเป็นของสะสม
ผู้ข้าเอง ก็ไม่ได้เป็น****าใด ๆ ก็ด้วยรักดาบ อะไรก็ตามที่รูปร่างคล้ายกันก็เก็บรักษา "เมื่อครู่ขับรถผ่านหนองหอย น้ำเริ่มเจิ่งถนนแล้ว"

"มีดาบย่อมมีมิตร มีมิตรจิตใจก็รื่นรมย์" คำพ่อครูกินใจ ตั้งแต่ได้อ่านคำที่พ่อครูร่ายให้ฟังในครั้งแรกโน้น คำนั้นแว่วกังวานและมาสลาย "ทิฐิมานะ" ที่ครอบงำจิตใจผมไปเสียสิ้นแล้วละครับ 

เฮ้อ......................  

อยากเห็นตรงจั่วชัด ๆ ครับ ไม่แต่ใจว่าเป็นสันจั่วอกไก่แบบเดียวกันรึเปล่า ชอบครับ โดยเฉพาะเล่มบนสุด งามบาดใจ แต้ ๆ ครับน้องตั้ม ของพี่เองรับใบจากพ่อทันมาแล้วยังไม่ได้ปรุงเลยครับ รอฤกษ์ รอยาม (ข้ออ้างครับ ที่จริง ทรัพย์จางครับ) ถ้าได้เวลาคงเป็นน้ามิตรเราแหละครับ ............... ส่วนทวนคอลูกแก้ว ขอทำเองครับ คงไม่เกินกำลัง ตอนนี้ได้ไม้ไผ่ลำเหมาะ ๆ แล้ว รอให้แห้งดีเสียก่อน

ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ  เห็นคนขายว่ามีคนแถว ๆ ชัยนาท เอามาขายให้นะครับ

เข้ามาใกล้ๆครับ คมดาบของพ่อสล่าทันนั้น...หลายๆท่าน ต่างลงความเห็นกันว่า "เป็นคมดาบที่ดุดัน" กินเลือดกินเนื้อ ตามแบบดาบโบราณเลยครับ เมื่อถือจับ หรือสัมผัสดาบ จะรู้สึกได้ว่า เหมือนเนื้อหนังของเราจะโดนดูดไปเข้าสู่คมดาบ ถ้าเผลอไปเพลิดเพลินกับความรู้สึกนั้น....ได้เลือดทันทีครับ  พ่อสลาทันตั้งคมดาบคมมีดได้บางมากครับ..เสียวววสุดๆ

แต่แค่ความคมหรือความสวยงาม ของ "ทรวดทรงองเอว" เพียงอย่างเดียว ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ดาบ เป็นดาบที่ดีพร้อมได้
สวยแต่รูปจูบไม่หอม ไม่นานก็หน่ายครับ ^_^ ว่ามั้ย  "สมดุล" จุดศูนย์ถ่วงนั้น ก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากเช่นเดียวกัน
ดาบนั้นต้องสนองตอบ ปกป้องและรับใช้เจ้านายของมัน....ไม่ใช่ กินแรง หรือเป็นตัวถ่วงนายของตัวเอง เช่นนั้นละก็...
นึกภาพไม่ออกเลย ดาบที่พ่อสล่าทัน ตี....สร้างขึ้นมาจากหยาดเหงื่อ ก็มีพร้อม.....ครบองค์รวมทั้งหมดของคำว่า  "ดาบชั้นดี" ครับ

งานหัตถศิลป์  สิ่งที่มีรายละเอียด มีความงดงาม สอดแทรก ประสานรวมอยู่ เพิ่มไปจากประโยชน์ใช้สอย
เพียงอย่างเดียวนั้น...... รูปทรงหรือลวดลายที่เติมเต็มให้งานออกมามีความงดงามจนลงตัว ทั้งหลายเหล่านี้
เกิดจากความคิด เกิดจากอารมณ์สุนทรีย์ ของช่างไทยเราล้วนๆ อย่างเช่นกรุลำปางตอกลายเล่มนี้เป็นต้น

ขอนอกเรื่องอีกนิดครับ คุณนนท์ผมเองเป็นเก๊าท์มาประมาณสิบปีได้ครับคงเป็นเหตุให้เป็นข้อเข่าเสื่อมเร็วด้วย

รักษาแผนปัจจุบันมาโดยตลอดครับ ผมเองหัวโบราณก็ชอบแพทย์ทางเลือกด้วยครับ ยิ่งพบผู้รู้ก็สนใจครับ

ปีนี้คงแบ่งโบนัสไว้ทําดาบหลูบเงินสักเล่ม อยากขึ้นเชียงใหม่เองครับเผื่อได้เยี่ยมเยียนคุณเหมด้วยครับ

ทำซุปหางงัวกินกันครับ อิๆๆๆ  

.ล้อเล่นครับจาเอาขนหางมาทำ ไรเล่นดูซักหน่อย  ถ้าดูดีแล้วเดี๋ยวจะแจ้งให้ทราบครับ

หอกหัวบัวฝากสั่งสักชุดได้ไหมครับ เอาแบบโบราณครบชุด 1 ชุด ราคาประมาณเท่าไรครับ pm มาก็ได้ครับ

ปล.นกกระยางรับอยู่นะครับ แต่อยากได้แบบที่มีด้ามกับฝักครบครับ ไม่จำเป็นต้องเป็นของเก่ามากครับ

มาแอบลุ้น ว่าพี่มิตรเราจะปล่อยของไหมอิอิ

ครูช่วยแนะนำด้วยครับ ใบดาบ3ใบ

คุณตั้ม พี่เหมราชครับ วันก่อนคุยเรื่องใบดาบนี้ได้มาแล้ว ล้างไปหนึ่งใบ ลองชมครับ

ขอบคุณครับคุณนนท์ ผมห้าสิบครับที่จริงก็ไม่น่าข้อเข่าเสื่อมเร็วครับ แต่ช่วงรุ่นๆก็ชอบเล่นกีฬาหลายประเภทครับ

มา กทม.ก็แวะมาทานข้าวกันครับคุณนนท์และทุกๆท่านถ้าผ่านมานะครับ ยินดีครับ เห็นคุณตั้มจะมาช่วงปลายปี

ไปชมศาสตราวุธโบราณกันนะครับ  ผมจะได้รับความกระจ่างมากกว่ารายละเอียดที่เขาจัดทําไว้ บางทีข้อมูลไม่ชัดเจน

ถ้าไม่เบื่อผู้สูงวัยเดินช้าครับ ฮิ อิ อ้อคุณศรศิลป์อยู่แถวไหนครับ ผมอยู่รามอินทราครับ